The O’Reillys & the Paddyhats varen in vreemde wateren

Onze Oosterburen hebben een rijk verleden wanneer het gaat om Iers-Keltische muziek, misschien is dit genre in Duitsland zelfs wel populairder dan in Ierland zelf. The O’Reillys & the Paddyhats varen al 10 jaar mee op deze zee van succes. Dezelfde zee waarop bands als Schandmaul, Faun, Fiddler’s Green en de ‘barden’ van Keltische metalband Blind Guardian hun schuit al jaren laten dobberen. De ‘Paddyhats’ glijden soms met de stroming mee en soms beuken ze tegen de hoge zwarte golven van de diepe muzikale zee in, de striemende wind trotserend. Maar hoe zwaar de reis soms is, de mast blijft altijd overeind. Met de wind in de zeilen zijn ze nu klaar om ook voet aan wal te zetten in de rest van Europa. Gitarist, componist en zanger Sean O’ Reilly ziet het helemaal zitten; “Je kunt altijd een Ierse band boeken, het werkt altijd. Net als een Ierse pub in een vreemde stad, daar weet je wat je krijgt en in welke sfeer je terecht komt.”

Mystiek

De ‘Paddyhats willen je uit je dagelijkse routine halen en slepen je de dansvloer op. Waar ze ook gaan, ze hebben altijd een goed humeur en de sfeer bij een concert is zoals onder vrienden, zelfs op een festival met duizenden bezoekers. Gedreven folk, stevige gitaren en een gedeelde passie zijn het beproefde recept dat de afgelopen jaren voor succes zorgt. Alles is toegestaan en ​​met traditionele Ierse melodieën wordt een eeuwenoude muziekcultuur verenigd met de moderne wereld. “Alles is mogelijk binnen de Keltisch-Ierse muziek, je kunt het verweven met allerlei stijlen”, weet Sean O’Reilly ons te verzekeren. “Traditioneel, folky of Bob Dylan stijl, ska, punkrock, hardcore en zelfs metal. Het is enorm divers en het werkt altijd. Volgens mij is dat alleen mogelijk in deze oeroude stijl muziek. Het land en de muziek ademen een bepaalde mystiek, die je fantasie de vrije loop laat. Het hangt van je eigen voorliefde af hoeveel diversiteit aan andere soorten stijlen je toevoegt. Pure liefde is het in mijn geval.”

Sean O’Reilly | foto: Deisterpics

Amerikaanse Stijl

De jonge Sean en Dwight O’Reilly starten als duo en met hun gitaren en een gehuurde banjo vertrekken ze naar Ierland. Ze trekken rond en snuiven de cultuur op in en om het groene glooiende Ierse land. “Wanneer je de muziek leent van die mensen moet je op zijn minst enig idee hebben hoe het daar echt aan toe gaat en hoe die cultuur in elkaar zit”, meent Sean.

The O’Reillys & the Paddyhats

“We wilden daar écht de mensen leren kennen. We hebben gelift door het land en we speelden op verschillende plekken met lokale muzikanten, we hebben ervan genoten. En passant vulden we onze muzikale rugzak en namen dat mee terug naar Duitsland.Twee jaar speelden we als een duo, maar we kwamen er gaandeweg achter dat we meer wilden. We gingen ons richten op de Amerikaanse stijl van Floggin’ Molly en Dropkick Murphy’s.  Zij keken het natuurlijk af van The Pogues van Shane MacGowan en hebben dat overgenomen, waarna ze het nog een tikje hebben aangedikt. Minder traditioneel met vooral meer rockinvloeden en elektrische gitaar.”

Pubteksten

Al snel vinden de ‘broeders’ O’Reilly in het clubcircuit muzikanten met wie het goed klikt. Een violist, een basgitarist en al snel breidt de band zich uit tot een 7-mansformatie. The O’Reillys hebben hun Paddyhats gevonden en samen zetten ze koers naar uiteenlopende podia, groot en klein. “We klonken in het begin zo beroerd, dat ik er al heel snel weer mee wilde stoppen”, geeft Sean eerlijk toe. “We waren nog jong en Iedereen deed maar wat, het leek uitzichtloos. Toch hielden we vol en waren we allemaal vastbesloten om er iets bijzonders van te maken. We begonnen onze eigen O’Reilly festivals op te zetten, zo konden we al snel voor een groot publiek spelen en groeiden we naar elkaar toe, muzikaal werden we met de dag beter. In het begin wisten we ook niet precies waar we over wilden schrijven en bleven we een beetje hangen in clichématige ‘pubteksten’. Tegenwoordig zit er veel meer van onszelf in de teksten. We vinden het belangrijk om echt iets te melden en iets authentieks ten gehore te brengen. Vanaf het moment dat we voor het eerst professioneel gingen opnemen in de Principle Studio in Münster waar ook Die Toten Hosen, InExtremo en Die Broilers opnamen, leerden we om te investeren in onze band, in onze muziek en in onze arrangementen. We zijn in de eerste plaats begonnen uit liefde voor de muziek, niet om succes te vergaren of om heel serieus genomen te worden. Dat het een succes is geworden heeft juist daar mee te maken. We hebben nooit de druk gevoeld om als sterren door het leven te gaan. Nog steeds niet, want niemand in de band hoeft ervan te leven. We nemen de muziek heel serieus, maar niet onze muzikale carrière.”

Uiterst Serieus

Ook al kwam er de laatste jaren veel geld binnen, de uitgekiende live-productie waaraan 15 mensen werken is zeer kostbaar. Een show van de ‘Paddyhats’ is energiek en een lust voor het oor en het oog, alles moet kloppen. Dat betekent dat er ook heel veel geld via de achterdeur verdwijnt. “In deze tijd waarin de pandemie hard heeft toegeslagen in de culturele sector hebben wij het geluk gehad dat we allemaal ons geld elders verdienen”, zegt Sean opgelucht.  “We kunnen nog steeds enorm genieten van elke show, zonder ons zorgen te hoeven maken of we wel genoeg geld verdienen om onze gezinnen te onderhouden. Zo kunnen we optimaal genieten van hetgeen we doen en alles wat we in ons hebben geven aan het publiek. Het is dus uiterst serieus maar vooral op het gebied van de liefde voor de muziek en het plezier.

Sean & Dwight O’Reilly | Foto: Deisterpics

We doen wat we leuk vinden en dat brengen we ten tonele in de hoop dat het publiek het leuk vindt. Zo zijn we begonnen en hebben daaruit de dingen gedistilleerd die altijd aanslaan. En dat is erg breed. Het is geen hogere wiskunde, het is iets dat je samendoet met het publiek. Na onze eerste show op een groot festival, hebben we met volle teugen genoten, omdat het misschien maar een eenmalig iets was. Naarmate dit vaker gebeurde, gingen we onze show afstemmen op zo’n festival. We leren nog steeds van elke ervaring. Onze muziek ontwikkelt naarmate we onszelf ontwikkelen en leren van hetgeen we meemaken. Met elke bandwisseling die we meegemaakt hebben veranderde er ook weer iets in de dynamiek van de groep. Ieder nieuw band- of crewlid neemt iets mee van zichzelf en dat zorgt voor de nodige frisse impulsen en nieuwe inspiratie. We hebben absoluut geen idee waar het kan eindigen, het is een continu proces. Er ligt nog een wereld voor ons open.”

Punk? 

Met het eerste professioneel opgenomen album Seven Hearts One Soul dat uitkomt weten de ‘Paddyhats’ in 2016 meteen de juiste snaar te raken. Of het nu een snaar van de banjo, mandoline, banjo, viool, gitaar of zelfs die van de snaredrum is, met de nodige meters die de ‘Paddyhats’ op de podia hebben gemaakt heeft de band zich een krachtige energie weten aan te meten die direct binnenkomt. “Nee, het is zeker geen punk”, zegt Sean stellig. “Misschien klonk onze muziek wat gruizig in het begin, maar we zijn niet per definitie een band die ergens tegenaan wil schoppen. Wanneer we met z’n allen iets aan de kaak willen stellen dan doen we dat zeker. Misschien brengt Ian McFlannigan wel dat beetje punk in de band, met zijn postuur, groene haar, zijn rockabilly-psychobilly voorliefde en zijn oude Volkswagen bus waaruit

Ian McFlanningan | Foto: Deisterpics

steevast lege bierblikjes rollen als de deur opengaat. Hij lijkt een ondergewaardeerde rol te hebben maar niets is minder waar. Hij is als mondharmonicaspeler in de band gekomen en zingt de nodige nummers mee. Hij is vooral de entertainer en animator van de band en die rol is zeer belangrijk geworden voor de band. De band heeft meer karakter gekregen en Ian is min of meer het gezicht geworden van de band. Iedereen wil met hem op de foto.”

The O’Reillys & the Paddyhats

Krantenknipsels

Laten we even teruggaan naar het begin waarin The O’Reillys & the Paddyhats Oosterburen worden genoemd. Niets aan de band is Iers behalve de voorliefde voor de Iers-Keltische muziek. Hadden we dit niet vermeld, dan had niemand geweten dat Sean O’Reilly eigenlijk Franz Wüstenberg heet en naast componist, filmproducent en fotograaf is in de stad Schwelm in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen. Daar hoeven we verder ook geen woorden aan vuil te maken maar het verhaal achter deze Ierse namen is daarentegen erg vermakelijk. Franz annex Sean vertelt het graag. “Iedereen binnen de band heeft een Ierse naam, zelfs de crewleden. Het begon als een grapje maar het gaf de band meteen iets authentieks. Wij raakten er zo aan gewend, dat we elkaar continu bij elkaars Ierse naam noemden. Uit nieuwsgierigheid zijn we naar het stadhuis gegaan om te vragen of we onze Ierse namen in onze paspoorten mochten bijschrijven. Een vraag die nog nooit gesteld was maar waar de ambtenaren wel de lol van inzagen. Ze deden er onderzoek naar en kwamen met de volgende oplossing: wanneer we krantenknipsels konden overleggen van de afgelopen twee jaar waarin onze artiestennamen vermeld werden, dan wilden ze eraan meewerken. Nu hebben we allemaal onze Ierse namen in ons paspoort staan en kunnen we alles aanschaffen onder deze naam. Allesbehalve een hypotheek op een huis. Uiteindelijk is het maar een grap, maar het verhaal is leuk en het werkt gewoon goed, zeker in het buitenland.”

Dogs On The leash

In het voorjaar van 2020 bracht de band haar vierde album uit getiteld; Dogs On The Leash, dat met recht het meest volwassen album genoemd kan worden dat de band tot op heden heeft uitgebracht. Dogs On The Leash vertelt verhalen zoals eenverdwaalde straathond die terugkeert van zijn reizen zou kunnen vertellen, mits deze kon praten althans. Een album vol boeiende, vaak grappige maar soms droevige verhalen met de venijnigheid van een vlooienbeet. “In dit album hebben we echt het allermeest van onszelf gestoken”, zegt Sean met trots. “Wanneer je jong bent kun je af en toe nog wat verantwoordelijkheden bij een ander leggen, naarmate je ouder wordt ben je toch écht zelf degene die verantwoordelijk is voor alle keuzes en daden. Dat is zoals het leven zich nu eenmaal ontwikkelt. Het nummer ‘This Is Our Time’ van ons album Green Blood uit 2018 geeft waarschijnlijk het moment aan waarin we écht op dit punt terecht gekomen zijn. Wanneer je alles maar over je heen laat komen zullen mensen een loopje met je gaan nemen. Dingen zullen nooit veranderen als je niet af en toe op de barricaden gaat staan.

Helaas hebben we niet de kans gehad om met dit album op pad te gaan, maar het heeft desondanks veel respons gekregen. De single Dogs On The Leash is meer dan twee miljoen keer beluistert en ook de video’s zijn heel erg goed bekeken op YouTube. Maar het zal helaas nooit meer de aandacht krijgen die het eigenlijk verdient. Het is jammer want het heeft veel meer dynamiek dan de voorgaande albums en laat echt onze progressie horen. We zullen live zeker nummers van dit album spelen en laten we hopen dat het op die manier niet tussen wal en schip dreigt te raken.”

Totale plaatje

Iedereen die niet dansend, zingend en duizelig de kroeg of een festival verlaten heeft is waarschijnlijk nog nooit naar een Paddyhats-concert geweest. The O’Reillys & the Paddyhats brengen hun Ierse folkrock naar je hoofd, je benen en je ziel. Al zeven keer hebben ze het grootste Duitse rock en metalfestival Wacken Open Air op stelten gezet. Nu zijn de ‘Paddyhats” klaar om uit te varen buiten de territoriale wateren. “Om met vijftien man op pad te gaan in het buitenland is een logistieke uitdaging. We kunnen niemand thuislaten”, is Sean van mening. “Van geluidsman tot lichttechnicus, van chauffeur tot roadie, allemaal zijn ze even belangrijk. Het totale plaatje moet kloppen, het is een grote show met veel instrumenten wisselingen. Dwight O’Reilly speelt Accordeon, Banjo, Mandoline, Bouzouki, een snelle wisseling van instrumenten moet worden verzorgd door een roadie. Daarnaast kost een comfortabele tourbus ook veel geld. En dan strepen we onszelf weg, de band gaat op tour zonder ook maar één cent aan gage te ontvangen. Zo is het vanaf het begin geweest, dus daar hebben we geen discussie over. Alles staat bij ons in dienst van de muziek en de show.”

In Strange Waters

Wachtend op de juiste wind om de haven te verlaten stuurt de band heel even weg van hun vertrouwde Ierse Folk wateren. Met het album ‘In Strange Waters’ vieren de ‘Paddyhats’ hun 10-jarig jubileum waarin zeop negen van de tien nummerstegen de stroom in varen naar de oceanen van pop, metal, ska en zelfs barbershop muziek. Maar toch hoor je hun identiteit in elke noot en Sean vertelt graag over dit uiterst bijzondere album dat evenals het voorgaande album voorzien is van fantastisch artwork. “In Strange Waters is eigenlijk een soort ‘tussenalbum’ met nummers die we zeker niet live gaan spelen.  Het is een zeer experimenteel album en ik heb geen idee hoe onze fans dit album zullen waarderen”, zegt Sean schouderophalend.

Foto: Deisterpics
Album + Blu-Ray | In Strange Waters | Release 22 oktober 2021

“Iedereen wordt waarschijnlijk verliefd op een ander nummer en dat is leuk. Wat konden we doen in een covid-jaar? Een akoestisch album? Dat hadden we ook kunnen doen maar we wilden echt wat anders, iets extremer. Iets dat compleet anders was en verder weg van de gebaande paden. We transformeerden enkele van onze eigen nummers naar andere stijlen waaronder, metal, elektrische beats, ska en nog meer andere stijlen. Elke song doopten we onder in een ander genre.  Voor ons geweldig om te doen en volledig buiten onze comfortzone. Op het nummer We All Know, dat we eerder uitbrachten op ons eerste album doet niemand minder dan Metal Koningin Doro Pesch mee. Onze platenlabelmanager werkt met Doro en vroeg mij of ik Doro haar documentaire ten aanzien van haar aankomende album Triumph & Agony te editten. Daarnaast heb ik een interview met haar mogen opnemen, zo heb ik haar ontmoet. Ze was heel erg vriendelijk en relaxed en ik heb haar gevraagd of ze mee wilde doen op ons 10th Anniversary album. In het najaar gaan we de studio weer in voor een écht nieuw ‘Paddyhats’ album en we hopen dan ook Nederland te mogen bezoeken!”

Het album In Strange Waters is in alle opzichten bijzonder en komt uit op 22 oktober aanstaande tezamen met een Blu-Ray schijf met daarop een 46 minuten durend liveoptreden op het Wacken Open Air Festival en een recente livestream opname van 55 minuten. Al met al, meer dan de moeite van het aanschaffen waard voor allen die willen te kaap’ren varen en voor de verstokte landrot!

The O’Reillys & the Paddyhats:

Sean O’Reilly: voc, acoustic guitar, low whistle, piano, bottleneck guitar

Dwight O’Reilly: voc, banjo, mandoline, bouzouki, accordion

Connor O’Sullivan: electric guitar, acoustic guitar

Tom O’Shaughnessy: bass guitar, bass ukulele, backing voc

Jones Murphy: drums, choir

Mia Callaghan: fiddle, backing voc

Ian McFlannigan: backing voc

Website: The O’Reillys & the Paddyhats |Label: Metaville – Distribution: PIAS – Promotion: The Rock Online Benelux Promotion

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.