Simon McBride | Het beste van twee werelden

Ook al werkte hij in het verleden al met Ian Gillan en Don Airey het is voor de 43-jarige Simon McBride een eer om in de voetsporen te mogen treden van Ritchie Blackmore en Steve Morse in de rockformatie Deep Purple, ook al is de reden betreurenswaardig. De band kondigt in de herfst van 2021 aan dat Steve Morse, die al meer dan een kwart eeuw de gitarist is van Deep Purple, een stap terug zal doen bij de band. Steve’s persoonlijke omstandigheden hebben het hem onmogelijk gemaakt om zich in 2022 en daarna aan het schema van de band te binden. Een paar maanden geleden deelde Steve openlijk met de fans van de band het trieste feit dat zijn vrouw, Janine, tegen kanker vecht. In zijn eigen woorden zegt hij: “Ik moet gewoon bij haar zijn.” Sindsdien is Deep Purple op tour met de Young Guitarist of The Year van 1996, uitgeroepen door Guitarist Magazine: Simon McBride.

Nog datzelfde jaar [1996] wordt de, in Belfast geboren, 16-jarige Simon gerekruteerd door de, in zijn geboortestad, gevestigde metalband Sweet Savage, waar hij de plaats inneemt van niemand minder dan Vivian Campbell [Dio, Def Leppard]. Hij tourt met de band en neemt twee albums op, Killing Time in 1996 en Rune in 1998. Niet veel later sluit hij zich aan bij landgenoot Andrew Strong, die eerder naam maakte in de cultfilm The Commitments uit 1991. Simon tourt zes jaar met Strong voordat hij vertrekt om een solocarrière na te streven. “Al vanaf jonge leeftijd speel ik in diverse bands”, vertelt Simon vanuit zijn hotelkamer op de enige dag die hij deze week vrij heeft.

Foto: Mark Hylands

“Ik ben altijd een sideman geweest en na zes jaar met Andrew Strong te hebben getourd was de koek gewoon op. Spelen met Strong stond ook in schril contrast met Sweet Savage. Het was voornamelijk soul, R&B en enkele popsongs dat we speelden. De verandering van muziekstijl was wel een nuttige ervaring en kwam qua stijl dichter bij de rock- en bluesartiesten die mij hadden geïnspireerd om gitaar te gaan spelen. Daarna heb ik écht geprobeerd om me thuis te voelen bij andere bands maar dat lukte me écht niet. Ik had het allemaal al eens gedaan en gezien en ik was klaar met al die discussies en meningsverschillen binnen een band. De reden om het zelf maar eens te proberen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het nog steeds leuk om met andere mensen te spelen, Ik geniet volop in Deep Purple maar alles heeft te maken met een bepaalde vorm van vrijheid. Dat ikzelf de keuzes kan maken om iets wel of niet te doen. De keuze om mijn eigen weg te gaan gaf deze vrijheid al vond ik dat best spannend aangezien ik nog nooit als frontman op het podium gestaan had en gezongen had ik al helemaal niet, alleen als backing vocalist. Ik stuurde wat demo’s rond en Nugene Records pikte het op. Een boetieklabel met een specialisatie in gitaristen en blues-gebaseerde artiesten, ik kon daardoor mijn eerste album uitbrengen. De wereld van de muziekindustrie is ingewikkeld, er komt een hoop geluk bij kijken maar ik ben ervan overtuigd dat er voor iedereen een pad is uitgestippeld in het leven.”  

“Ik hoor altijd iets dat ik beter had kunnen doen”

Foto: Mark Hylands

In 2008 brengt McBride zijn debuutalbum Rich Man Falling uit. Het album bevat naast eigen werk ook covers van het nummer Be My Friend, oorspronkelijk van Free en het Jimi Hendrix-nummer Power of Soul. Je zou denken dan een Ierse gitarist in de voetsporen treedt van voorgangers als Rory Gallagher of Gary Moore maar Simon is van een andere lichting. “Ik groeide op in de jaren tachtig, met de Amerikaanse rockbands en gitaristen zoals Steve Vai Van Halen en Mötley Crüe. Natuurlijk heeft mijn landgenoot Gary Moore ook een grote invloed op mij gehad want ook hij hoorde bij die jaren tachtig hardrockers met albums als Wild Frontier en After the War.”

“Dan ontkom je ook niet aan Thin Lizzy en Rory Gallagher natuurlijk”, geeft de zeer vriendelijke gitarist toe. Ik was een spons in mijn jeugdjaren en zoog al dit soort muziek op. We zijn allemaal producten van onze invloeden en ik heb me altijd aangetrokken gevoeld tot die hardrock kant van de muziek en daarom is mijn muziek niet die typische Ierse rock die je van een verstokte Ier mag verwachten. Ik ben daar absoluut niet bewust mee bezig, het is zoals het is en het neigt daardoor echt meer naar de Amerikaanse kant. Ik begon al op mijn negende gitaar te spelen en er waren tijden dat ik wel negen uur per dag studeerde. Ik was een snelle leerling maar geen enkel instrument is makkelijk onder de knie te krijgen, je moet er écht wel iets voor doen en dan werpt het vanzelf zijn vruchten af. Ik moet er tot op de dag van vandaag nog steeds hard voor werken omdat ik altijd nieuwe dingen wil leren en beter wil worden. Het technische gitaarwerk is vaak zelfs makkelijker dan de simpele dingen die niet te beschrijven zijn, de dingen die je moet voelen. Het is ook de reden dat ik het moeilijk vind om naar mijn oude materiaal te luisteren, ik hoor altijd iets dat ik beter had kunnen doen. Het materiaal is goed, erg goed maar het kan beter. Toch moet je, wanneer je een album opneemt, op een bepaald moment afstand nemen van je liedjes en het de zegen geven anders blijf je eeuwig aan het prutsen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De ene keer kan ik zelf die stap achteruit doen en de andere keer moet iemand me van het project aftrekken en zeggen: afblijven nu!”

“Deep Purple is voor mij eigenlijk een grote bonus”

Zijn tweede release Since Then uit 2010 levert hem nominaties op voor de British Blues Awards. Tegen die tijd heeft hij shows geopend in het Verenigd Koninkrijk en Ierland voor Jeff Beck, Joe Bonamassa en de Amerikaanse slidegitarist Derek Trucks. In het najaar van 2010 tourt hij door het Verenigd Koninkrijk ter ondersteuning van één van zijn vroege gitaarhelden, Joe Satriani. In 2011 speelt hij op grote festivals, waaronder Glastonbury Festival en als gast op Don Airey’s Soul & Blues Festival. Gevolgd door een derde cd-release getiteld Nine Lives en het in 2012 uitgebrachte Crossing The Line. In 2016 trad McBride toe tot de klassieke rockband Snakecharmer ter vervanging van Micky Moody. Dit jaar wordt hij geïntroduceerd als de tijdelijke vervanger van Steve Morse in Deep Purple. Bitterzoet, want het is een enorme uitdaging en eer maar ook de rem op de expansie van zijn solocarrière en de promotie van zijn nieuwe album The Fighter.

“The Fighter zou eigenlijk nog voor de pandemie uitkomen maar we leefden allemaal in een ongewisse wereld dus bleef het op de plank liggen. Wanneer je een album uitbrengt moet je wel op één of andere manier het album kunnen promoten, of in ieder geval zichtbaar zijn in de scene, vandaar dat het pas in mei van dit jaar uitkwam. Ik had nog geen plannen gemaakt voor een promotietour aangezien de podia en festivals nog bezig waren met het afwikkelen van gemaakte afspraken. Waarschijnlijk een geluk bij een ongeluk want spelen met Deep Purple is voor mij eigenlijk een grote bonus, want dat gaat mijn solocarrière waarschijnlijk ook helpen. Ik focus mij op mijn solocarrière maar hoe ik die ga inrichten hangt af van Steve Morse en de plannen van Deep Purple. Dit jaar komt er sowieso nog een solo release uit en volgend jaar een volledig nieuw album. Met andere woorden: ik kan mezelf goed bezighouden.”

“Ik ben nu eenmaal een gitarist die zingt.”

Ian Gillan & Simon McBride. Foto: Rob Sneltjes

The Fighter wordt uitgebracht door Ear Music, een nieuw label voor Simon, die hem de vrije hand geven. Het album is een ‘snapshot’ van stijlen en ideeën die Simon door de jaren heen heeft ontwikkeld. “Ear Music heeft onder meer Robben Ford en Joe Satriani in hun stal, het label houdt er een old school benadering op na waarin de muzikanten zichzelf kunnen zijn, alleen dan gebeuren er magische dingen”, laat Simon ons geloven. “Ik startte met dit album zes jaar geleden maar ik was nog erg druk met allerlei andere projecten en het duurde gewoon allemaal veel te lang voordat ik echt de focus kon leggen op dit album. Wat ik wel wist was dat de nadruk moest komen te liggen op het liedje, niet het gitaarwerk maar het verhaal.

Teksten schrijven en zingen zijn nu eenmaal niet mijn sterkste eigenschappen, dus daar lag de grootste uitdaging. Ik ben nu eenmaal een gitarist die zingt. Het was een lang proces maar The Fighter kon niet langer in de ijskast liggen was ik van mening, het moest eruit om ook weer verder te kunnen. Ik ben er trots op en nu al halverwege een volgend album dat waarschijnlijk nog ietsje steviger wordt uitgaande van hetgeen we nu al opgenomen hebben. Er zal altijd een bluesy feel in mijn muziek zitten maar de basis blijft die jaren tachtig rock.”

Toch duikt Simon op The Fighter ook even terug in de tijd en wel naar september 1970 wanneer het vierde album van de band Free, ‘Highway’ wordt uitgebracht. Hij nam eerder van datzelfde album al het nummer Be My Friend op en op The Fighter staat een prachtige McBride versie van The Stealer. “Ik ben altijd een grote fan van Free geweest, vooral een grote fan van Paul Rodgers, meer nog dan van Free’s gitarist Paul Kossoff moet ik eerlijk zeggen. Paul heeft één van de mooiste stemmen ter wereld. Dus misschien was het wel heel ambitieus om The Stealer te coveren”, zegt Simon twijfelachtig. “Ik cover helemaal niet zo gek vaak iets van een ander, alleen als ik er heel zeker van ben dat ik het eer aan kan doen of wanneer ik het echt naar mijn eigen hand kan zetten zoals deze keer met The Stealer. Het is een nummer dat ik al jarenlang live ten gehore breng en door de jaren heen is het zo geëvolueerd dat het echt een Simon McBride nummer is geworden, zeg ik met alle respect.”

Foto: Rob Sneltjes

“Ik probeer zo respectvol mogelijk te zijn”

Op 23 juli 2022 wordt door Deep Purple aangekondigd dat Steve Morse de band definitief heeft verlaten om zijn vrouw terzijde te staan. “Ik overhandig nu de sleutels van de kluis die het geheim bevat van hoe Ritchie Blackmore’s Smoke on the Water-intro werd opgenomen en Simon McBride weet dat perfect te reproduceren. ‘He nailed it!”, zijn de worden van Morse zelf, ter aanvulling van het persbericht. “Toch vertelt niemand me in de band wat ik moet doen, Don Airey stelde me vanaf het begin al gerust door te zeggen: doe gewoon je eigen ding. Het zijn allemaal geweldige mensen en grote musici met veel respect voor elkaar. Het wederzijdse vertrouwen is groot, op een naast het podium. Ik probeer zo respectvol mogelijk te zijn naar Ritchie Blackmore’s en Steve Morse’s gitaarpartijen. Steve Morse is een geweldige gitarist en ik houd van zijn benadering maar ik grijp ook graag terug naar het geluid van het eerste uur waarop Ritchie excelleert. Er zijn nummers waarop je de solo moet spelen zoals deze ooit opgenomen is, Highway Star is bijvoorbeeld zo’n nummer, beter dan dat wordt de solo niet, daar moet je niet aan tornen. Neemt niet weg dat het tegenwoordig niet Ritchie is die het speelt maar Simon McBride met zijn feel.”

“Je moet volhardend zijn om in deze wereld overeind te blijven.”

Het leven van Simon McBride is drastisch veranderd sinds hij zijn eigen carrière is gestart, dat ging met vallen en opstaan, volgens de Ierse rocker. Er waren momenten dat hij op het punt stond om zijn gitaar aan de wilgen te hangen maar er kwam altijd een moment waarop hij het licht weer zag.

“Als je mij vorig jaar had gezegd dat ik dit jaar in Deep Purple zou spelen dan had ik je ronduit uitgelachen. Opeens kwam alles tegelijk, mijn albumrelease én Deep Purple. Je moet volhardend zijn om in deze wereld overeind te blijven. Je moet ervoor blijven vechten. De verantwoordelijkheid die komt kijken bij een solocarrière is soms moeilijk en soms geweldig. Het is ook fijn om af en toe achteruit te leunen en niet de baas te hoeven zijn. Eigenlijk geniet ik van het beste van deze twee werelden. Ik sta niet voor niets op het podium, die vorm van aandacht krijgen hoort bij het artiest zijn. Er is geen beter gevoel dan de respons van het publiek, die hetgeen jij ten gehore brengt mooi vindt en wanneer het ook nog eens je eigen liedjes zijn dan wordt dat gevoel alleen maar beter.”

Website Simon McBride

Foto: Aston Microphones
Simon McBride ‘High Stakes’ – New album ‘The Fighter’
Deep Purple, Trondheim Solo, When a Blind Man Cries

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.