Elles Bailey – Verlicht als nooit tevoren
Vijf jaar geleden verbaast ze vriend en vijand met het overrompelde debuutalbum Wildfire, een mix van uitgebalanceerde rootsy blues, soul en countryrock liedjes. Haar hese, warme, rafelende stem doen vermoeden dat je het met een, door het leven getekende zangeres, te maken hebt. Niets is minder waar, Elles Bailey is een jonge dame van begin dertig uit Bristol die met haar band, die ze samen met haar broer start, in 2013 voor het eerst de podia in Groot-Brittannië aandoet. Met de band maakt ze twee EP’s in de hoop dat Apollo haar goed gezind zal zijn in haar zoektocht naar haar ultieme bestemming. “Ik heb oprecht nooit iets anders willen doen dan hetgeen ik nu doe. Je kunt het geloven of niet maar het voelt nog steeds als mijn roeping.” Het zijn de eerste woorden die Elles eruit flapt, nog voordat de eerste vraag gesteld is.
Na vijf jaar letterlijk geen rooie cent te hebben verdiend besluit Elles de muziekwereld te laten voor wat het is en gaat psychologie studeren aan de universiteit. Voor de zekerheid want misschien wordt het toch niets die carrière. Na drie jaar studie begint het bloed te kruipen waar het gaan moet en begint Elles toch weer muziek te maken. Ze keert terug in de altijd onzekere muziekwereld. Sindsdien heeft ze nooit meer achteromgekeken. Elles verontschuldigt zich dat ze ons in haar pyjama te woord staat. Ze heeft net haar zoontje, van negen maand oud, naar bed gebracht en is uitgeteld in kleermakerszit op de bank geploft. Het leven van een kersverse moeder gaat niet over rozen maar dit intieme kijkje in het leven van Elles is de voorbode voor een openhartig gesprek met de vermoeide maar uitbundige ‘Princess of the blues’. “Wanneer er iemand twee jaar geleden tegen mij had gezegd dat ik in 2021 moeder zou zijn, had ik diegene keihard uitgelachen en kijk nu eens hoe ik erbij zit”, lacht Elles, die zichzelf moet inhouden om haar zoontje niet wakker te maken.
Roadtrip
De weg die Elles aflegt, die leidt tot waar ze nu staat, is een klassiek ‘met de paplepel’ verhaal. Er was voor Elles geen andere weg te bewandelen.
“Mijn vader speelde in diverse rock & roll bands mijn moeder is een gospelzangeres en ik groeide op met soulmuziek, roots, Americana, rock & roll en blues. Beiden hebben nooit een professionele carrière in de muziek gehad maar ik weet zeker dat mijn vader het geambieerd heeft. Ik had op jonge leeftijd geen idee hoe een professionele carrière eruit zou moeten zien maar dat het mijn roeping was dat wist ik zeker. Daarom besloten mijn vader en ik om samen een muzikale roadtrip te maken door Atlanta, Nashville, New Orleans, tenslotte hadden wij dezelfde muzikale interesses. Mijn vader had ook een ander plannetje en belde tijdens onze trip verschillende mensen uit de muziekwereld op die hij had gevonden op internet. Hij deed zich voor als mijn manager en hield een heel verhaal over mij en vertelde dat ik opzoek was naar co-writers voor mijn eerste album. Hij deed maar wat, maar het bleek een geweldige zet. We ontmoetten allerlei muzikanten en producers en hebben Atlanta en New Orleans niet eens gehaald tijdens deze trip”, vertelt Elles opgewekt en bevlogen. “We liepen producer Brad Nowell tegen het lijf en ik mocht voor hem spelen in de Blackbird Studio’s waar ik de Taylor Swift cover ‘Shake It Off’ speelde. Brad wilde meteen een band samenstellen omdat hij het zo mooi vond”, vertelt Elles vol ongeloof.
Surrealistische ervaring
Nowell zorgt voor een sterrenteam waaronder Grammy Award winnaar en twee keer CMA-muzikant van het jaar Brent Mason op gitaar. Ook gitarist Chris Leuzinger [Garth Brooks], bassist Mike Brignardello [Lynyrd Skynyrd] en drummer Wes Little [Stevie Wonder, Melissa Etheridge] werken mee aan Elles’ debuutalbum. Niemand minder dan Bobby Wood, drie keer Musician hall Of Famer en ooit lid van The Memphis Boys, de huisband voor de American Sound Studio van Chips Moman waar Elvis Presley zijn grote hits opnam.
“Voor ik het wist had ik in 2017 een debuutalbum getiteld Wildfire. Het was een aaneenschakeling van momenten waarvan ik dacht: wat is er daarnet gebeurd? Een surrealistische ervaring. Eenmaal thuis in Bristol rondde ik het album af met Jonny Henderson op Hammond en gitarist Joe Wilkins in de Modern World Studios in Tetbury in de Cotswolds. Ook daar had ik een geweldig team. Het geeft het album een trans-Atlantisch tintje, vind ik. Een roadtrip die nooit van de grond kwam heeft mijn hele leven veranderd en mijn vader heeft zijn eigen droom waargemaakt via mij.” Vol trots zet Elles uiteen dat het album Wildlife op nummer 2 in de iTunes Blues-hitlijst en op nummer 1 in de IBBA-hitlijsten terechtkwam dat jaar en dat alle lovende kritieken haar volledig overrompelde.
Open deuren
Haar rokerige warme stem raakt de juiste snaar in Nashville. Deze stem heeft ze te danken aan een virale en bacteriële longontsteking waar ze op jonge leeftijd van herstelde maar haar stem heeft aangetast. Haar behandelend arts maakte een voorspellende opmerking door te zeggen; wanneer je ooit wil zingen, zal je een geweldige blueszangeres zijn. Voor deze blueszangeres wordt Nashville een soort tweede thuis. Bobby Wood laat er geen gras over groeien, hij neemt Elles op sleeptouw en vraagt Dan Auerbach van The Black Keys mee te schrijven aan haar tweede album Road I Call Home.
“Met Dan schreef ik het nummer Little Piece of Heaven dat, ‘UK Song of the Year’ werd op de UK Americana Awards.” Trots en ongeloof zijn wederom de gevoelens die overheersen bij Elles wanneer ze over deze samenwerking praat. “Bobby is ook geweldig, hij opende deuren voor me. Ik had jaren op deuren geklopt in de UK en die bleven allemaal gesloten, maar ik ben ontzettend dankbaar dat ze in Nashville opengingen en dat is zeker niet vanzelfsprekend. Nashville is een muzikale hub voor allerlei genres tegenwoordig, er zit daar zoveel expertise, zoveel ervaring, zoveel kunde. Dat vind je nergens ter wereld.”
Historische tijden
Ondanks de wereldwijde pandemie, begint 2020 met een knal voor Elles, naast ‘UK-song of the Year’, wordt haar album Road I Call Home verkozen tot ‘Album of the Year’ en zelfs wordt ze twee jaar achter elkaar ‘Artist of the Year’ bij de UK Blues Awards en genomineerd voor een UK Americana Award. Maar een carrière die op stoom gekomen is lijkt plots puffend tot stilstand te komen evenals het globale leven.
“Het leven is voor iedereen verandert. Vooruitzichten en prioriteiten zijn volledig opnieuw vormgegeven in een situatie van collectieve rouw. In de eerste lockdown deed ik wat livestreams maar ik schreef niet echt, het was ook niet de meest inspiratievolle tijd. Totdat iemand tegen me zei dat ik als songwriter misschien wel verplicht was om te schrijven over de periode waar we ons in bevonden. Daar moest ik even over nadenken, maar besefte al heel snel dat we in heden ten dage in historische tijden leven. Dit is collectieve geschiedenis waar iedereen over de hele wereld mee te dealen heeft. Ieder op zijn eigen manier, we zitten misschien niet allemaal in hetzelfde schuitje maar varen wel over dezelfde oceaan waar de wind op de ene plek hogere golven genereert dan elders. Dus begon ik te schrijven maar zeker niet over verdriet en pijn, integendeel. Juist heel opbeurende liedjes vol hoop. Ik raakte enorm geïnspireerd door degene die het contact bleven zoeken met de medemens.
Muzikanten, kunstenaars, podia, festivals, iedereen deed zijn uiterste best om contact te leggen, om de mensen die geïsoleerd raakten te bereiken met prachtige livestream uitzendingen. De Tuesday Night Music Club in Couldson – Groot Londen verzorgde Zoom concerten waarin het publiek de artiest kon zien en andersom en het publiek ook elkaar. Dit soort initiatieven maakte voor mij 2020 mooi in een tijd van chaos.”
Focussen
Het gloednieuwe studioalbum Shining in the Half Light, is opgenomen in die ‘stille’ dagen tijdens de lockdowns van 2020 en deze keer niet in Nashville maar in de Middle Farm Studios in Devon in Groot-Brittannië. Op het album dat op 25 februari jl. uitkwam straalt Elles als nooit tevoren. Zelfs in de schemering van gecompliceerde tijden weet ze verlichting te brengen in de harten van haar toehoorders.
“Ik zou naar Nashville gaan voor mijn nieuwe album maar dat was onmogelijk dus begon ik in januari 2020 zo veel mogelijk te schrijven met mijn vrienden Will Edmonds, Joe Wilkins en Matt Owens. Ze zijn alle drie co-writers van dit album. Er staan ook twee liedjes op die na de eerste lockdown geschreven zijn: `Cheats and Liars’ en `Shining in the Half Light’. Liedjes met mijn kijk op die periode. Ik heb me altijd erg comfortabel gevoeld bij iedereen met wie ik ooit samen geschreven heb, waar dan ook. Mijn allereerste co-writers sessie in Nashville vergeet ik nooit meer, dat was angstaanjagend, ik had geen idee waarin ik verzeild was geraakt. Wat ik geleerd heb van die sessies is het focussen wanneer je een liedje schrijft. Een liedje schrijf je in drie uur is de algemene regel in Nashville. Heet je Dan Auerbach dan kan het in de helft van de tijd”, lacht Elles, die even luistert of de kleine man niet weer aan het huilen is.
“Ik kan me herinneren dat ik een liedje aan het schrijven was in Nashville met Jeff Cohen die met Joan Osbourne, Jeff Buckley en Blues Traveller gewerkt heeft. We raakten aan de praat en vergaten waar we voor gekomen waren, we verloren de tijd uit het oog. Toen we er eenmaal voor gingen zitten hadden we het liedje op tijd klaar om de volgende dag op te nemen. We raakten niet in paniek, door te focussen en rustig te blijven werd het een heel mooi liedje, ‘Miss Me When I’m Gone’ staat zelfs op mijn tweede album. Of ik co-writers nodig heb dat weet ik niet, maar ik geniet er altijd van. Niets is fijner om samen te filosoferen over een toekomstig lied. Ik leer altijd weer iets nieuws over mijzelf. Iemand anders heeft vaak een andere kijk op de zaken, of bekijkt de dingen vanuit een andere invalshoek.
Ik houd van grote producties die de ruimte vullen maar ook van kleine liedjes die ademen. Goede eerlijke muziek, dat wil ik blijven schrijven zonder me vast te pinnen op een genre maar het moet wel een coherent geheel zijn. Ik heb zeker een aantal liedjes alleen geschreven die bedoeld waren voor dit nieuwe album, maar de tracks die nu gekozen zijn, zijn allemaal samenwerkingen die bij elkaar het volledige verhaal vertellen dat ik kwijt wil. Tegenwoordig heb ik genoeg vertrouwen en ervaring opgebouwd dat ik zeker weet dat er altijd mooie liedjes op mijn albums zullen verschijnen. Dit album wilde ik meer gitaar gedreven laten klinken. Dan is het ook logisch dat de basis gelegd wordt met een gitaar. Een gitarist brengt iets in wat ik niet kan omdat ik pianist ben en mijn liedjes meestal geboren worden op de piano. Dat is wellicht het grootste verschil, het album is ditmaal scherper, misschien wel iets Britser dan de vorige twee.”
Tijd vol zelfreflectie
Het kan maar zo zijn dat producer Dan Weller hiervoor een duit in het zakje heeft gedaan. Dat hij aan de knoppen heeft gezeten voor Elles’ derde album is uitzonderlijk en zeker geen voordehand liggende keuze. Weller heeft zijn wortels in de heavy metal als muzikant en producer maar durft in zee te gaan met de hardwerkende, inspirerende Elles. Dat de link tussen de twee nota bene Taylor Swift is lijkt nog minder logisch. Elles’ haar eerste opname in Nashville was een liedje van Swift. De eerste single `Amused’ van de band Hunger, geproduceerd en mede geschreven door Weller was te zien in de Netflix-show `13 Reasons Why’ en gebruikt in een Mitsubishi-tv-commercia,l koos Taylor Swift uit voor haar Spotify-afspeellijst ‘Taylor Likes’. “Ik weet dat wanneer ik naar Nashville zou gaan ik te allen tijde met een geweldig album terug zou komen”, zegt Elles wanneer ze zich nog eens comfortabel nestelt in de kussens van haar bank. “Dat was niet aan de orde op dat moment en ik kende hier in de UK geen enkele producer. Wat ik wel wist is dat ik hier een geweldige band heb waarmee ik een heel goed album kan maken. Het producers dilemma werd opgeheven op het moment dat ik de naam van producer Dan Weller van geluid-engineer Clint Murphy kreeg. Hij werkte samen met Dan aan albums van de band Enter Shikari en verzekerde mij ervan dat ik met Dan in zee moest gaan omdat hij één van de beste producers van het moment is. Hij bracht mij in contact met Dan maar hij zat helemaal vol tot eind december 2020.
Omdat ik net zwanger was wilde ik het album absoluut opnemen voor 2021. Ik had geen idee wat deze zwangerschap met me zou doen en ik moest het album opnemen voordat de baby er zou zijn. Dan was zo lief om mij ergens tussen te schuiven en zo konden we opnemen tussen 7 en 24 december 2020. Dat was maar goed ook want in februari kreeg ik complicaties waardoor ik elke week naar het ziekenhuis moest. Ik was toen erg opgelucht dat het album al opgenomen was. Het is een echt Elles Bailey-album, maar het voelt alsof we het naar een ‘next level’ hebben gebracht. Ik weet ook zeker dat mijn zwangerschap invloed heeft gehad op het album. Emotioneel deed de zwangerschap veel met me, het was een tijd vol zelfreflectie en het haalde me ook uit mijn gehaaste leven.
Ik was jaren alleen maar bezig geweest met mijn muzikale carrière en ging dag in dag uit door totdat ik erbij neerviel. Tijdens de opnames moest ik geregeld even rust nemen, of exact het juiste moment vinden waarop ik me energiek genoeg voelde om te zingen. ‘Different Kind Of Love’ is een heel intiem liedje dat ik buiten mijn comfortzone om moest zingen en op de dag van opname was de baby zeer onrustig en ik kon hem voelen schoppen. Een zeer zware dag in de studio maar het is ook een van de liedjes die me het meest na aan het hart ligt omdat ik mijn eigen kindje voelde tijdens die opnames. De mixen van het album luisterde ik op de dag dat van mijn bevalling in het ziekenhuis. Via Zoom kon ik rechtstreeks naar de opnames vanaf het mengpaneel luisteren en mijn zoon heeft alles als eerste gehoord, hoe mooi is dat.”
Elles Bailey begeeft zich vol vertrouwen in de wereld van blues, Americana, roots en rock en heeft meer dan terecht de nodige eervolle onderscheidingen mogen ontvangen. Haar vocale stijl en muzikale vaardigheden zijn uitmuntend en dat bewijst ze op ‘Shining in the Half Light’ meer dan eens. Niemand kan meer om haar heen en wanneer je bedenkt dat ze pas aan het begin van haar carrière staat is het te verwachten dat haar een grote internationale toekomst in het verschiet ligt. Op 8 december 2019 was Elles Bailey voor het laatst te zien op een Nederlands podium. Kasteel van Rhoon had het genoegen om Elles uit te zwaaien en wanneer ze weer in Nederland te zien is, blijft nog even koffiedik kijken maar 2022 ziet er goed uit; Elles staat geboekt op festivals over de hele lengte en breedte van het UK, tot ver in Europa. En eind augustus kiest ze het ruime sop om deel te nemen aan Joe Bonamassa’s – Keeping the Blues Alive at Sea. Ook al is ze tegenwoordig een zorgzame moeder het zal haar niet weerhouden haar roeping te blijven volgen. “We hebben onze zoon al meegenomen naar een festival, je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen”,zegt Elles tot besluit. “En anders zijn er opa’s en oma’s genoeg”.
Op 22 oktober speelt Elles Bailey op het Ramblin Roots Festival in Tivoli Vredenburg in Utrecht. Koop hier je Tickets: