John Ellison – Some Kind of Wonderful
Soulzanger John Ellison brengt op 10 november 2023 nieuw album ‘Some Kind of Wonderful’ uit. Op ‘Some Kind of Wonderful’ is een nieuw album te horen van soullegende John Ellison. Een bijgewerkte versie van zijn iconische hit zal de eerste single van het project zijn die op 10 november uitkomt en elf nieuwe nummers bevat.
Het is een van de meest opgenomen en meest gespeelde nummers in de muziekgeschiedenis en een nieuwe versie van “Some Kind of Wonderful” zal Grammy-overweging opleveren voor soul-, gospel-, blues- en funk-singer-songwriter John Ellison. De klassieke hit die hij in 1967 schreef en opnam met zijn band Soul Brothers Six, werd op vrijdag 11 augustus, zijn 82e verjaardag, als single uitgebracht. De single die kans maakt op een Grammy in de categorie American Roots Performance dient als titelnummer voor een album met elf nieuwe nummers geschreven door Ellison en geproduceerd door Roger Heijster. De collectie zal op 10 november verschijnen bij PopMi Music.
Interview John Ellison – De Blueskrant editie 21
Natuurlijk ken je het nummer Some Kind Of Wonderful, het is ook één van de meest opgenomen nummers in de muziekgeschiedenis. Welke uitvoering heb je in je hoofd, nu we het erover hebben? Waarschijnlijk de uitvoering die de hoge regionen van de hitlijsten wél gehaald heeft. Die van Grand Funk Railroad uit 1974. Maar de eerste band die dit nummer in de Billboard Top 100 zag verschijnen in 1967, was de Amerikaanse rhythm and blues band Soul Brothers Six uit New York. Het nummer klom niet verder dan nummer 91 waardoor het in 1967 voor het grote publiek onder de radar bleef. De band heette oorspronkelijk de Soul Brothers Five en bestond uit broers Sam Armstrong, Charles Armstrong, Moses Armstrong, Harry Armstrong en Gene Armstrong. Kort na de formatie van de groep trad zanger/gitarist John Ellison toe, wat leidde tot een naamsverandering. Deze line-up bracht in 1965 twee niet-succesvolle singles uit, ‘Stop Hurting Me’ en ‘I Don’t Want To Cry‘, waarna zowel Harry als Gene Armstrong de groep verliet en vervangen werden door Vonn Elle Benjamin en Lester Peleman.
Enkel jaren speelde de band -dat onderweg één soulbrother achterliet en enkele bandwisselingen onderging- in het Amerikaanse muziekcircuit waarna de band in de jaren zeventig ontbonden werd. John Ellison die de hit Some Kind Of Wonderful schreef ging door in de muziek en bracht vier soloalbums uit, Welcome Back in 1993, Missing You, in 2000, Back in 2008 en Up From Funk in 2013.
“We moeten er elke keer weer voor vechten”
Op 18 juni 2020 maakte John Ellison een krachtig statement met zijn nieuwe single ‘This is A Wake Up Call/Black Like me’. Een intens en emotioneel lied waarvan hij de tekst al schreef in 2003, maar dat hij naar aanleiding van de dood van George Floyd in Minneapolis op 25 mei dit jaar, niet meer in de kast kon laten liggen. Afgrijselijke familiaire gebeurtenissen uit een ver verleden, de laatste decennia én het heden geven hem deze luide stem waarmee hij zegt; ‘You never know how it’s like to have the color of my skin. Because a journey into my world is a place you never been. If you’re born white, you are born free, so you never know what it’s like to be black like me.’ Samen met de Nederlandse songwriter/producer Roger Heijsters maakte John er een indringend lied van waarover hij graag vertelt. “De tekst, de beat en de groove, weten gezamenlijk de aandacht te trekken. Het vertelt een waargebeurd verhaal dat een échte wake-up call zal zijn. Hetgeen ik onder de aandacht breng en in 2003 schreef was ook in 1953, 1963, 1973, en alle decennia daarna al een wake up call. Het was er altijd al, maar we moeten er elke keer weer voor vechten. Hoelang moeten we nog een wake up call moeten zingen, ik weet het niet. In ieder geval zolang het nodig is, misschien nog wel honderden jaren.”
“Wij hadden niet eens stromend water’
John Ellison werd geboren in Montgomery, West Virginia in 1941 en groeide op in Landgraff, West Virginia in een klein, door armoede geteisterd mijnbouwdorp in één van de broze houten huisjes die met een armzalige stroomkabel met elkaar verbonden waren. Op zijn dertiende werd John Ellison voor de eerste keer geconfronteerd met de energie en de passie van de premier van rock ‘n’ roll. Chuck Berry op tv bij American Bandstand was het moment dat hij wist wat hij met zijn leven wilde. “Elke zaterdagavond verzamelden kinderen zich voor de enige televisie in de buurt. Niet bij ons hoor, wij hadden niet eens stromend water, dat kwam uit de regenton of uit de pomp langs de weg verderop. Ik deelde een bed met vier broers, in een andere kamer sliepen mijn jongste broertje en mijn ouders. Mijn vader werkte in de kolenmijn en elke avond nadat hij in bad was geweest mochten wij in het water dat zwart geworden was van steenkoolstof.”
In Landgraff, naast hun huis, lag een steenkoolberg waar gasdampen constant brandden als een eeuwige blauwe vlam. Steenkool was het leven van Johns vader en het werd ook zijn dood.
“Ik heb het nooit geaccepteerd”, zegt de getergde soulman. “Ik ben erin geboren, zo was het, maar ik heb nooit geaccepteerd dat ik niet gelijkwaardig was aan een ander en weigerde in de voetsporen van mijn vader te treden. Muziek zou mij uit Landgraff halen, dat wist ik zeker. Mijn vader speelde gitaar en was een grote fan van gospelmuziek, ik leerde van hem een paar akkoorden. Maar Bobby Thomas leerde me de rest, bij hem kwam ik elke dag om de krant te bezorgen en bleef ik altijd hangen om gitaar te spelen. Hij pakte zijn gitaar en zei tegen mij; Hé jongen, ik zal je een paar dingen laten zien. Hij hield ervan om mensen te laten zien hoe goed hij was en ik keek gewoon naar zijn handen. Ik begon gitaar te spelen in de kerk, waar de hartstochtelijke zondagsdienst een hele dag duurde. Mijn moeder dacht dat ik alleen maar naar de kerk ging om meisjes te versieren door gitaar te spelen en dat mijn gedachten niet bij God waren, ze had gelijk.”
“Zij ontnamen ons het recht om te leven”
John Ellison’s eerste liveshow was in de Coal Miners Union Hall waarvoor hij met een paar vrienden elk $ 1,25 ontving. Nadat de Ellisons waren verhuisd naar een grotere stad genaamd Welch, stopte John met school om het gezin te onderhouden. Hij kreeg een baan bij Carter’s Hotel, hij parkeerde auto’s en droeg koffers en tassen. Het was een goedbetaalde baan, maar niet de plek waar hij wilde zijn. In 1959, op 18-jarige leeftijd, deed John mee aan een talentenjacht. De jury beraadslaagde privé, ware het niet dat er een intercom microfoon aan bleef staan. Deelnemers konden één van de juryleden horen zeggen dat Ellison duidelijk de winnaar was.
“Ik dacht echt dat ik gewonnen had totdat ik een ander jurylid toen hoorde zeggen; ben je gek geworden? We kunnen deze jongen niet laten winnen, hij een neger. In ons leven zijn mijn familie en ik regelmatig gediscrimineerd en als minder dan een mens behandeld. Dat alles had onmiskenbaar te maken met onze huidskleur. Wij zijn door de eeuwen heen altijd slecht behandeld in dit land en dat is tot op de dag van vandaag gaande. Mijn grootvader werd in 1854 als slaaf geboren en heeft vele verschrikkingen moeten doorstaan in zijn leven. Zijn oudste zoon, mijn oom werd geboren in Georgia, dat destijds heel erg racistisch en gesegregeerd was. Hij had zijn dienst er op zitten en weigerde over te werken en daarvoor werd hij in 1936 opgehangen. Ik ben in 1941 niet geboren in een ziekenhuis, want zwarte vrouwen mochten niet bevallen in het ziekenhuis. Ik ging naar een gesegregeerde school en heb pas voor het eerst in een restaurant gezeten toen ik midden twintig was. Ik mocht nergens aan een tafel plaatsnemen. Een witte man sneed in 1955 de keel van mijn broer door in het ziekenhuis waar hij werkte, de man wilde niet worden behandeld door een zwarte man. Mijn broer overleefde de aanval, maar overleed enkele jaren later aan de complicaties daarvan. In 1969 werd ik belaagd door een witte racistische groep en in mijn linkeroog gestoken met een kapotte bierfles. Ik was een jaar blind aan dat oog. Twee jaar later werd mij in een ziekenhuis medische hulp geweigerd wegens mijn huidskleur. In 1998 werd, door een politieagent mijn neefjes nek gebroken, hij raakte verlamd vanaf zijn nek. Hij was nog maar 18 jaar en de politieagent is nooit aangeklaagd. En vorig jaar kwam mijn kleindochter van 6 huilend thuis omdat ze niet mocht spelen met andere kindjes uit de buurt. Omdat ze een andere huidskleur had. Er zijn nog steeds ouders die hun kinderen deze ellende meegeven. Waarom worden wij gehaat, wij hebben niet de witte bevolking als slaaf gemaakt en onderdrukt, zij ontnamen ons zwarte mensen het recht om te leven en niet andersom. Omdat wij als mensen behandeld willen worden, worden wij gehaat. Dat is de wereld op zijn kop.”
“Dit land heeft doornenstruiken gepland”
Dit probleem en de dood van Floyd wordt op dit moment bij de politie neergelegd maar daar zit het probleem niet volgens Ellison. “Het zit in de hogere regionen waar de wetten en regels bepaald worden. Als je een doornenstruik plant, dan krijg je ook een doornenstruik, als je bloemen zaait, dan krijg je bloemen. Kleurrijk en mooi. Dit land heeft lang geleden al doornenstruiken geplant. Dit land is ziek! Het verschil tussen zwart en wit is in elke stad pijnlijk duidelijk. De witte wijken zijn schoon, lux met de beste scholen en de zwarte wijken sober en vies met pover onderwijs. Dat verschil is gecreëerd en niet zomaar ontstaan. Zolang ik door de Verenigde Staten rijd en ik kan zonder moeite zien waar witte mensen wonen en waar zwarte, dan is er nog veel mis in dit land. Ik verliet Philadelphia in 1967 waar we met de Soul Brothers Six in de studio zaten, vanuit de sloppenwijk en vertrok naar New York. Elk jaar ga ik een aantal keren terug en het enige wat veranderd is, is de tijd. Verder helemaal niets. De Verenigde Staten zijn nooit verenigd geweest, het enige wat verenigd is, zijn de witte mensen die lang geleden hebben besloten om de zwarte mensen te onderdrukken. Er is geen enkele president geweest die zijn woord heeft gehouden. Mooie woorden tijdens de campagne, beloftes, en alles wordt anders, maar het is nog nooit beter geworden voor de zwarte bevolking. Dat zit veel te diep in het systeem en dat moet opgegraven worden en vernietigd. Dit land heeft binnen de zwarte gemeenschap drie categorieën gecreëerd. Er is een groep die ten koste van alles vastberaden is om het te gaan maken, alle tegenwerking ten spijt. Deze groep redt het zonder geweld te gebruiken, maar puur op wilskracht. Dat is de categorie waarin ik zit. Als klein kind beschouwde mijn familie mij al als een rebel. Ik laat niemand me vertellen wat ik wel of wat ik niet mag doen. Ik wil niet achteromkijken en spijt hebben van iets omdat ik het niet geprobeerd heb. Zo heb ik mijn kinderen ook opgevoed. De enige keer dat ze de woorden ‘ik kan niet’ mogen gebruiken is in de zin ‘ik kan niet stoppen’. De tweede categorie is passief en heeft zich gewonnen gegeven en heeft de handdoek in de ring gegooid. Ze zijn niet meer bereid om op de barricades te gaan staan, want ze hebben gezien dat het zinloos is. Zij houden zich gedeisd en nemen genoegen met een baan waarmee ze net genoeg geld verdienen om rond te komen. Meestal net te weinig. Zij leren hun kinderen om zich staande te houden met het minimale en dat ze geen rotzooi moeten trappen. Altijd u zeggen tegen de politie en keurig antwoord geven op elke vraag die ze gesteld wordt, en maak in godsnaam geen onverwachte bewegingen. De derde groep is zeer gewelddadig en hun ethiek is; als we niet krijgen wat we verdienen omdat we zwart zijn, dan nemen we het. Het maakt niet uit wat we er voor moeten doen, op elke wijze dat nodig is. Als ik je er voor moet vermoorden dan moet dat maar. Pas als we weer als gelijken worden gezien kan er iets veranderen. In mijn opinie is een mens een mens ongeachte welke huidskleur, en daarom behandel ik iedereen gelijk.”
“Ik schreef de tekst van Some Kind of Wonderful in 20 minuten”
De vastberaden jonge John Ellison stapte uiteindelijk met 3 dollar op zak in de Greyhound bus op weg naar New York en naar een nieuw bestaan dat begint bij The Soul Brothers Six. In 1986 noemde het boek Sweet Soul Music de Soul Brothers Six als een grote invloed op het geluid van de moderne muziek. Niet alleen is de kenmerkende baslijn in ‘Some Kind of Wonderful’ door talloze andere artiesten gebruikt voor een verscheidenheid aan verschillende nummers, maar het nummer heeft de Soul Brothers Six ook een plek in de muziekgeschiedenis opgeleverd. Meer dan 50 verschillende artiesten hebben ‘Some Kind of Wonderful’ opgenomen.
In 1995 ontving Ellison een onderscheiding van Broadcast Music voor het schrijven van het op twee na meest gedraaide nummer ter wereld. Het lied was een eerbetoon aan een vriendelijke vrouw die sandwiches voor hem had ingepakt voor zijn reis naar Philadelphia, eerst naar een plaatselijk hotel waar de jongens op raciale gronden werden afgewezen, vervolgens naar een huis op 33rd en Columbia, later naar 45th en Baltimore Avenue. “Ik schreef de tekst van Some Kind Of Wonderful in 20 minuten op een papieren zak. De beat van het nummer is afgeleid van het nummer Where id Love Go van The Supremes. Stukje bij beetje vormde ik het lied in mijn hoofd tot wat het is geworden, oorspronkelijk was de titel ‘She’s Some Kind Of Wonderful’. Alles wat je hoort in het lied heb ik bedacht en geschreven zonder dat ik noten kon lezen of schrijven. In 1967, namen we het op in de studio voor Atlantic Records, maar omdat we een zwarte groep waren werd ons nummer niet gedraaid op de witte radiozenders. Onderweg met de band werden we ook regelmatig geweigerd in hotels of ergens in een achteraf kamertje gezet. We raakten er aan gewend maar het was natuurlijk te gek voor woorden. De jongens van de band Grand Funk Railroad luisterden veel zwarte muziek en vonden Some Kind Of Wonderful uitermate geschikt om als cover uit te brengen. Aangezien zij een witte band waren werd het nummer direct opgepikt en gedraaid bij de witte radiostations die een aanmerkelijk relevanter aandeel hadden in de ether. Mijn nummer Some Kind Of Wonderful wordt voornamelijk in verband gebracht met Grand Funk Railroad. Ik kan daar nog steeds boos om worden, want dit is niet alleen gebeurt met mijn nummer, maar het gebeurde met honderden nummers van zwarte artiesten. Naar de ‘çredits’ kon je fluiten. Zo ging men om met de zwarte muziek in de door witte mensen gedomineerde muziekindustrie. Ik was wel eigenaar van de auteursrechten, maar niet de publiciteitsrechten. Uiteindelijk heeft het mij geen windeieren gelegd want wat mijn verbeelding te boven ging, was hoe populair ‘Some Kind Of Wonderful’ werd. Ik had niet verwacht dat meer dan 50 artiesten het keer op keer zouden opnemen. Ik dacht dat het onze hit zou worden en dat zou het einde zijn; deze uitkomst had ik nooit geraden.”
In 2012 bracht John Ellison zijn biografie Some Kind of Wonderful: The John Ellison Story uit. In dit boek schrijft Ellison over het racisme en geweld dat hij tegenkwam in zijn leven en onderzoekt hij de relatie tussen deze ervaringen en zijn songwriting.
“The Soul Brothers Six hebben een verhaal dat verteld moet worden. Ik weet zeker dat op een dag een film zal worden gemaakt van ons verhaal. Mensen moeten horen dat als je positief blijft en in jezelf gelooft, je de doelen die je voor jezelf stelt kunt bereiken. Vooral jonge mensen die net beginnen met het uitvogelen van wat ze willen met hun leven. Vanuit mijn achtergrond denk ik dat het mensen inspireert om te zien dat ik uit armoede kom en door gefocust en positief te blijven mijn leven in eigen hand heb genomen. Ik heb nooit gedronken en nooit drugs gebruikt. De sigaretten heb ik lang geleden al aan de kant gegooid en ik geniet van mijn geweldige gezin.”
Op John Ellison’s album Up From Funk uit 2013 staan 28 moderne met soul, funk en gospel gesuikerde nummers, afgetopt met een vleugje vertrouwde rhythm & blues. De unieke versie van Some Kind of Wonderful op dit dubbelalbum laat zien hoe creatief Ellison na meer dan een halve eeuw nog is en dat hij net zo fris en kristalhelder klinkt als de dag waarop hij zijn hitnummer schreef.
“Alles in het leven gebeurt met een reden”
Zijn talent heeft met recht een plaats verdiend in de muziekgeschiedenis. Naast enkele prestigieuze Awards te hebben verdiend werd John Ellison in oktober 2015 officieel ingewijd in de West Virginia Music Hall of Fame. Naast muziek maken en optreden is zijn andere passie, smaakvol eten. Al vijftien jaar brengt hij zijn eigen kruidenmix van het merk Some Kind of Wonderful op de markt. “Deze gepassioneerde combinatie helpt me om jong te blijven’, vervolgt hij. Verder treed ik nog steeds op en ben ik bezig met een nieuw album met de Nederlandse uiterst getalenteerde songwriter en producer Roger Heijsters. Alles in het leven gebeurt met een reden en God heeft ons samen gebracht. We kwamen elkaar tegen in Italië in 2016 en er ontstond meteen magie. Samen hebben we genoeg nummers geschreven en opgenomen voor een album. Maar we houden het album nog even achter en gaan dit jaar nog een nieuw album maken dat betrekking heeft op deze tijden.”
“Ik heb vrienden over de hele wereld met een grote verscheidenheid aan nationaliteiten en ik beoordeel niemand aan de hand van zijn kleur. Ik neem vaak vrienden mee naar de zwarte wijken en zij zijn allemaal overdonderd door de gastvrijheid van de zwarte bewoners. Omdat één iemand met een witte huidskleur mij of een ander slecht behandeld heeft wil dat niet zeggen dat ze allemaal slecht zijn. Natuurlijk zijn we boos, maar niet op alle witte mensen. Ik zie mijzelf ook niet als een zwarte man, maar gewoon als een man. Andere mensen zien mij als een zwarte man. Wij zijn geen beesten, zoals we worden weggezet in de media. Wij zijn mensen, mooie mensen.”
Nieuw album Some Kind Of Wonderful uit in februari 2024
Tot op heden is Ellison’s standard opgenomen door meer dan 70 artiesten (o.a. Grand Funk Railroad, Buddy Guy, Joss Stone, Huey Lewis & the News, en onlangs Rod Stewart) waardoor het een van de meest opgenomen nummers in de muziekgeschiedenis is. In deze nieuwe creatieve labelrelease van PopMi Music levert John Ellison een nieuwe ultieme versie van zijn klassieke hit en elf vers geschreven nummers waarin hij zijn vakmanschap als songwriter, zanger en performer laat zien. Deze nieuwe albumrelease van is simpelweg “Some Kind of Wonderful”!
John Ellison maakt echt indruk met zijn muziek en zijn stem en blaast je omver met zijn kenmerkende energie, soulvolle stem en bekroonde teksten. John is er één van de weinige overgebleven soul- en blueslegendes van de eerste generatie die naam hebben gemaakt en essentiële bijdragen heeft geleverd aan de ontwikkeling van blues-, gospel-, soul- en funkmuziek in een tijd van grote sociale veranderingen. Dit fantastische album “Some Kind of Wonderful” van John Ellison is nu zowel op CD als op vinyl beschikbaar!
Bestel Some Kind of Wonderful via: PLATOMANIA