Sean Webster |“Mijn passie kan niemand me afpakken”

De theatershows van Johan Derksen’s The Sound of Blues and Americana zijn weer volop aan het draaien en Sean Webster maakt daar wederom deel van uit. een van de redenen om Sean aan de tand te voelen voor Dé Blueskrant editie 24.

Het leven van de jonge Sean Webster uit Sheffield verandert drastisch wanneer een vriend hem kennis laat maken met de muziek van de drie blueskoningen, Albert, B.B. en Freddie. De bluesgeneraties die de King’s opvolgen zoals Buddy Guy, Robert Cray, Gary Moore en Eric Clapton geven gestalte aan het bluesgeluid waar Sean Webster aan verknocht raakt. Zijn toewijding aan de blues is sindsdien uitgegroeid tot een haast gepassioneerde obsessie die hem inspiratie geeft voor vijf studioalbums uit twee livealbums. Uitnodigingen voor internationale tours op toonaangevende locaties en festivals stromen intussen binnen.

Sean’s hartstochtelijke gitaarspel staat in volledige harmonie met zijn rauwe indringende ‘one of a kind’ stem. Een stem die sinds het uitbrengen van zijn debuutalbum ‘Long Time Coming’ in 2004 opzien baarde en waar men nog steeds niet over uitgepraat raakt. Vooraanstaand muziekmedium Music News zei al eens: ‘nog nooit iemand gehoord met een stem als Sean Webster’.  Nationale en Internationale bluesmedia komen superlatieven te kort en Johan Derksen vindt Sean de beste zanger van Nederland. Alleen Trijntje Oosterhuis lijkt in de meest recente editie van het programma Wie Want More Sean’s stem niet op waarde te schatten.

Het lijkt de 45-jarige Sean weinig te doen wat anderen van hem vinden wanneer we onder het genot van een kop koffie neerstrijken op een zonovergoten terras aan het water, ergens in het Sallandse land. “Aan het begin van mijn carrière zou ik er waarschijnlijk ondersteboven van zijn geweest maar tegenwoordig kom ik er niet meer van onder de indruk”, zegt de stoïcijnse Sean die al vanaf zijn 15e op de planken staat. Zoals iedere artiest moet ook hij zich in Coronatijd flink aanpassen aan een nieuwe situatie.

Sean Webster: Foto: Nineke Loedeman | Blues Magazine

“De laatste 15 jaar heb ik elk jaar flink getourd, dat is mijn leven. De tijd dat ik op tour ben focussen ik me op het muziek maken maar zodra ik thuis ben dan ben ik er ook écht voor onze twee kinderen van acht en zes jaar. Daar hebben mijn vrouw Kim en ik een goede balans in gevonden. We hebben ons dus nooit kunnen voorbereiden op achttien maanden, 24 uur per dag bij elkaar op de lip zitten. Kim en ik hebben dat zonder al te veel problemen doorstaan maar het moeilijkste was het thuisonderwijs voor de kinderen. Om dat zo serieus mogelijk aan te pakken hebben we voor de kinderen de schooltijden strikt aangehouden. Dat was een grote uitdaging, vijf dagen per week schooltje spelen. De pennen en de boeken vlogen wel eens door de kamer en er hebben genoeg tranen gevloeid. Zeker op de momenten wanneer mijn vrouw en ik af en toe ‘good cop, bad cop’ speelden omdat we allebei een andere mening toebedeeld waren.

Hoe je het ook wendt of keert, het heeft effect op het gezin. Wanneer ik met de band onderweg ben, dan zeuren we wel eens over het slechte eten, de lage verdiensten of de vieze hotelkamers, maar dit viel daarbij in het niet. Ik zou nu bijna voor niks het podium op gaan”, meent de lachende ‘huisvader’. “Afgelopen week heb ik voor het eerst weer ergens geoefend met mijn band en ik bleef daar een nachtje slapen, ik kreeg bijna last van heimwee. Bleek ik er bijna aan gewend geraakt te zijn om thuis te zijn, dat is toch de wereld op zijn kop.”

“als ik op het podium sta wil ik dat iedereen weet wie ik ben”

Op Sean Webster’s tweede album If Only en het livealbum dat daarop volgt laat Sean nogmaals horen dat hij uitstekend uit de voeten kan met een stuk hout. Niet vreemd natuurlijk voor iemand die op doordeweekse dagen als geschoold boomchirurg met hout in de weer is. Een vak dat hij tijdens zijn muzikale carrière blijft uitoefenen. In 2008 is Sean voor het eerst te zien en te horen in Nederland, onder meer op het Grolsch Blues Festival in Enschede, De Witte Bal in Assen en in De Sloothaak in Giethoorn tijdens het Drijf In Blues Festival. Sean herinnert het zich als de dag van gisteren. “Ik ontmoette daar de mooiste vrouw die ik ooit gezien had en met haar ben ik getrouwd. In 2010 verhuisde ik zelfs vanuit Engeland naar Nederland, naar Deventer waar Kim woonde destijds. Haar ouders woonden in Giethoorn en hadden een botenverhuurbedrijf. Ik begon ze daar te helpen met het renoveren van hun tweede huisje toen ik plotseling een hele goede baan aangeboden kreeg als boomchirurg in Australië. We mochten al onze inboedel in het huisje in Giethoorn opslaan en verhuisden naar Australië. We woonden in Adelaide een stad van 80 kilometer in omtrek maar met niet meer dan twee clubs waar je fatsoenlijk muziek kon maken. Een dag rijden verderop ligt Melbourne, dus een muziekcarrière in Australië kon ik al snel vergeten. Het leven in Australië was daarentegen gewoonweg fantastisch, het strand of vijf minuten afstand, vijf dagen in de week barbecueën en we woonden op steenworp afstand van de Barossa Vallei waar de beste wijn ter wereld vandaan komt. En ik houd van wijn”, zegt Sean overtuigend, met een genotvolle blik. “Ik denk dat ik zelfs muziek maken had kunnen opgeven voor het leven in Australië maar na de geboorte van onze eerste zoon wilde Kim graag terug naar Nederland. Ik mocht in Nederland alles op alles zetten om mijn muzikale carrière weer op de rit te krijgen. Dat was de deal, want ik wilde eigenlijk niet terug naar Nederland. Toen we terugkwamen in Giethoorn leek het alsof we ons huisje in Deventer instapten met al onze vertrouwde meubels maar dan in Giethoorn.”

We hebben het botenverhuurbedrijf van Kim haar ouders overgenomen en zijn er een theehuis bij gestart maar Kim’s ouders werken nog steeds keihard mee. Giethoorn is een geweldige plek voor de kinderen maar ik heb een enorme hekel aan het toerisme. Er komen jaarlijks meer dan een miljoen toeristen langs mijn huis. Als ik op het podium sta wil ik dat iedereen weet wie ik ben, als ik thuis ben wil ik graag anoniem zijn. Maar zeker na de deelname aan Wie Want More en Veronica Inside kan ik niet even in mijn joggingsbroek een klusje in de tuin doen. Ik heb zelfs meegemaakt dat er om zes uur ’s ochtends een Chinese dame in mijn achtertuin stond om een foto te maken van mijn ondergoed aan de wasmolen.” Hoofdschuddend neemt Sean een slok van zijn koud geworden koffie en wordt het tijd om af te koelen in de zomerzon met een fris biertje.

Sean Webster: Foto: Nineke Loedeman | Blues Magazine

“ik was echt bang dat ik ontslagen zou worden”

Sean’s deelnames aan de populaire tv-producties van Talpa vinden hun oorsprong zo’n drie jaar geleden, wanneer Sean Webster met The King’s Rhythm Crew in Restaurant De Hofsteenge in Grolloo speelt. Johan Derksen de spreekstalmeester van dienst weet naar aanleiding van die show Sean te strikken voor zijn theatertour The Sound of The Blues & Americana die start met onder meer Malford Milligan, Di Reed, Hilde Vos, Erwin Java, Phil Bee en technisch leider Roel Spanjers. Sean conformeert zich aan een tour die bijna een jaar zal duren.Een prachtige uitdaging”, volgens de nieuwe rekruut van Johan Derksen. “Maar ik moest wel heel veel shows afzeggen in Polen, Engeland, Schotland, Spanje, Zwitserland, Noorwegen, Tsjechië en ook mijn allereerste shows in Rusland. Toch was het een kans die ik met beide handen aannam. De theatertour startte op 30 september 2019 maar ik had op 29 september nog een show op het Carlisle Blues-Rock Festival in Engeland waar ik contractueel aan vast zat. Ik zou op tijd in Nederland zijn om met de theatertour te starten ware het niet dat er plots op die 29e een oefenmoment werd ingelast. Nu moest ik Johan Derksen vertellen dat ik daar niet bij kon zijn. Ik was echt bang dat ik ontslagen zou worden, zo goed kende ik Johan ook nog niet dat ik kon inschatten hoe hij zou reageren. Johan vond het gelukkiggeen probleemmaar ik moest de volgende dag wel op tijd zou zijn. Op 30 september haalde Kim me op van Schiphol en reed me in een streep door naar de eerste show. De theatertour was uitputtend naast mijn dagelijkse baan maar in 10 dagen verdiende ik in het theater meer dan dat ik verdiende als boomchirurg. Daar ben ik uiteindelijk ook mee gestopt. Ik ben ook wat ouder geworden en dat klimmen en klauteren in die bomen werd er ook niet makkelijker op. Johan gunde me ook nog de gastoptredens in Veronica Inside en de Oranje Zomer, ik heb geen klagen wat dat betreft.”

Sean Webster: Foto: Nineke Loedeman | Blues Magazine

“ze hadden ons bijna tien uur laten wachten”

Sean wordt -vlak voordat de emigratie naar Australië op de agenda staat- al eens benaderd door Talpa om mee te doen aan The Voice of Holland. Sean slaat het aanbod af maar de vraag om mee te doen aan We Want More dit jaar beantwoordt hij met een volmondig ja. “Aangezien ik toch niet heel veel anders te doen had buiten af en toe Veronica Inside dacht ik: waarom ook niet? Voor mijn naamsbekendheid kon het geen kwaad. Het was trouwens weer Johan Derksen die mij bij John de Mol introduceerde. Tijdens de eerste auditie moest ik drie nummers spelen en daarna het eerste nummer nogmaals. Daarna namen we afscheid en ik had geen idee of ik door mocht of niet. De dame die mij begeleidde tijdens het proces wist mij te vertellen dat ze nog nooit tijdens een auditie iemand vier liedjes hadden laten zingen.

Ze zei; ‘volgens mij wilden ze gewoon een privé concert, zo goed was het en als jij niet de finale haalt dan neem ik ontslag.’ Ik was inderdaad door en tijdens de eerste opnamedag moest ik met mijn gezin om negen uur ’s ochtends aanwezig zijn zonder nog te weten hoelaat ik zou moeten spelen. Ik eet en drink nooit voor een show, dat vind ik niet prettig maar het duurde een eeuwigheid voordat ik aan de beurt was. Hoe langer het duurde hoe kwader ik werd en de kinderen werden steeds ongeduriger. Ik werd pas om half acht ’s avonds geroepen, ze hadden ons bijna tien uur laten wachten. Of ik er klaar voor was? Nee, natuurlijk niet, ik was er vooral klaar mee”, moppert Sean terwijl hij een slok van zijn bier neemt. “Ik deed wat ik moest doen en was een ronde door. Daarvoor kreeg ik € 1000,- ‘zakgeld’ waarmee ik de volgende ronde iets kon verbeteren aan mijn optreden werd gesuggereerd. Moet ik misschien zangles nemen zij ik cynisch. Dat hebben ze helaas niet uitgezonden. Voor de tweede ronde wilde ik graag ‘I’d Rather Go Blind’ zingen een nummer dat ik al jaren op mijn setlist heb staan maar niemand mag zelf niet kiezen wat er gezongen wordt. Ze beloofden me dat ik het nummer in de finale mocht zingen als grote klapper. Dat gaf me het idee dat ik al door was naar de finale. In dat soort programma’s is natuurlijk veel doorgestoken kaart of al volledig uitgeschreven. Ze lieten me in ieder geval geloven dat ik al door was. Uiteindelijk gooide Trijntje Oosterhuis roet in het eten omdat ze niet gelooft dat mijn eigen stem mijn eigen stem is. Zelfs de producer en de technici achter de schermen waren in shock want volgens hen was het niet zoals het in het draaiboek stond, althans daar leek het op. Wat ik wel weet is dat John de Mol er persoonlijk een hele grote hand in heeft, ik pas waarschijnlijk niet in het plaatje van popster. Op de parkeerplaats van de studio liep ik André Hazes Jr. tegen het lijf en hij begreep ook niet wat er gebeurd was, hij was zeker van een finaleplaats voor mij. Een dag later stonden de kranten en de social media er vol van en maakte Johan er tijdens Veronica Inside nog even een punt van. Al met al leverde het toch weer genoeg exposure op naderhand.”

“ik was nog jong en onbesuisd zullen we maar zeggen”

De naam Sean Webster is vanaf die dag gevestigd in heel Nederland maar Sean vindt het aan het begin van zijn loopbaan lastig om, zoals hij het zelf zegt, ‘te pronken’ met zijn eigen naam. Bij toeval wordt hij -bij een van zijn eerste bandjes- als frontman gebombardeerd en de bandposters worden snel gedrukt. “We maakten posters met een foto van alle bandleden erop en dan zal je altijd zien dat een bandlid de band verlaat. Dat gebeurde een aantal keer en ik was het zat om telkens uit te leggen waarom de één of de ander er tijdens een show niet bij was. Nadien zorgde ik ervoor dat ik altijd in mijn eentje op de poster stond. Eric Clapton komt ook nooit in zijn eentje het podium op maar staat wel aangekondigd als Eric Clapton. Ik zorg ervoor dat ik overal waar ik speel muzikanten meeneem die ik goed genoeg vind om met mij te spelen.

Sean Webster: Foto: Nineke Loedeman | Blues Magazine

Als ik niet kom opdagen dan is er helemaal geen show, maar als de drummer er niet is zorg ik ervoor dat ik een even goede vervanger vind. In eerste instantie leek het mij wat pocherig om mijn naam op een poster te laten drukken maar het zei ook iets over mijn ambitie. Ik was nog jong en onbesuisd zullen we maar zeggen”, grapt Sean, die een hap neemt van zijn net geserveerde ‘bitterballs’. “Ik merk aan artiesten van wie de carrière steeds langer wordt, dat ze ook minder sterallures krijgen. Ze hebben alles al gezien en maken zich minder druk. Ik kan dat beamen en weet sneller de dingen te waarderen die me aangeboden worden. Daarbij moet ik wel zeggen dat de dagen dat ik op pad ga voor kleingeld al lang voorbij zijn. Ik weet wat ik waard ben en kan desnoods altijd weer in de boom klimmen om mijn geld te verdienen.”

In 2019 brengt Sean zijn meest recente album uit ‘Three Nights Live’, een hoogtepunt uit zijn carrière. Opnames van drie verschillende concerten die hij eerder dat jaar deed in Engeland. Het land waar hij met een zwaar hart langzaamaan wat sympathie voor aan het verliezen is. “De laatste keer dat we met de band speelden in een club en we om water vroegen voor op het podium moesten we daarvoor tien pond afrekenen. Dan speel ik niet, zei ik. De gage was al niet best en nu moesten we ook nog betalen voor water. Misschien is het naïef van mij maar een clubeigenaar weet wat hij geboekt heeft en kan nagaan dat je soms een hele dag op pad bent voor één show. Dan zorg je ervoor dat je gastvrij bent. We hoeven geen vijf-gangen menu maar een hapje eten en op zijn minst wat water op het podium lijkt me heel normaal. Ik weet dat de pond in waarde is gezakt de afgelopen jaren maar mijn show is nog evenveel waard als toen.” Het zonnige Sallandse landschap, de klepperende ooievaars op de achtergrond, het kabbelende water én de oer-Hollandse ‘bitterballs’ laten Sean’s lichte frustratie al snel wegvloeien, het is tijd om vooruit te kijken.

Erwin Java en Sean Webster | Veronica Inside

“ik speel al mijn hele leven alleen op gehoor”

Tijdens de eerste Corona lockdown begint Sean vol zelfvertrouwen aan een akoestisch soloalbum dat hij in zijn eigen thuisstudio opneemt. Het nummer Broken Man van Matt Andersen dat hij tijdens de theatertour ten gehore brengt is de uitgangspositie van het album. “Het publiek vindt dat nummer in elk theater geweldig en dacht dat als ik dat nummer in ieder geval op het album zet dan heb ik kans dat het tijdens de tour goed verkocht wordt. Mijn inspiratie voor meer liedjes was helaas ver te zoeken en ik kan ideeën ook niet geforceerd naar boven halen, daar moest ik te veel moeite voor doen in deze Coronatijd. Maar de laatste maanden ben ik weer gestart en wanneer het album af is dan zal Wayne Proctor [Red: Ian Parker, King King, Aynsley Lister] het album mixen en masteren. Daarnaast werk ik ook nog aan een bandalbum en met Erwin Java ben ik de laatste maanden druk bezig geweest met het schrijven van een album, die we samen willen uitbrengen. Een suggestie van Johan Derksen die zei; met jullie kwaliteiten zou het stom zijn om er samen niets mee te doen. We hebben het idee opgepakt en Erwin komt nu regelmatig naar Giethoorn om samen aan het werk te gaan. Erwin is een geweldig fijne man, je moet van goeden huize komen wil je hem kwaad kunnen krijgen. Hij is een geschoolde gitarist in tegenstelling tot mij, ik speel al mijn hele leven alleen op gehoor. Ik krab regelmatig achter mijn oren als ik Erwin een akkoord hoor aanslaan dat ik niet ken. Hij weet exact dat akkoord te benoemen en ik kijk alleen maar naar hoe hij zijn vingers op het fretboard zet, erg leerzaam. Ons gitaarspel is zo verschillend maar we weten op een of andere manier die twee verschillende stijlen perfect met elkaar te mixen. Samen met Erwin spelen neemt zo ontzettend veel druk bij mij weg, ik ben niet meer de enige frontman. We spelen nu regelmatig daar waar het kan en mag met Erwin Java’s Travel Party en soms als duo. Ik hoop dat we in de toekomst met onze eigen composities ook de bühne op kunnen maar eerst gaan we in september weer van start met Johan’s theatertour.”

Het glas is leeg en de ‘bitterballs’ zijn op tijd om de rekening op te maken. Sean Webster volgt nooit de nieuwste trends en buigt niet voor bluespurisme. Zijn stijl kun je gerust omschrijven als: ongeremde bluespassie. Een bluesman, echtgenoot en vader met zijn hart op de tong. Hij vertelt ongeremd over zijn leven en zijn levensinzichten. Persoonlijke beproevingen ging hij nooit uit de weg. Hij vertrouwt op zijn natuurlijke kompas dat hem leidt naar de plek waar hij op zijn allerbest is, het podium. “Misschien had ik mijn tijd beter kunnen benutten in Coronatijd maar ik voelde me echt opgesloten. Mijn passie kan niemand me afpakken maar het platform om je passie de vrije loop te laten blijkbaar wel en daarmee je inspiratie. Er is een nieuw soort respect ontstaan voor wat wij als artiesten doen.

Sean Webster | We Want More Auditions

Je weet pas wat je mist als het er niet meer is. Vandaar dat ik ook niet aan het streamen van shows heb meegedaan. Het mag geen standaard worden, mensen moeten getriggerd worden om naar een show te gaan en niet om voor een beeldscherm naar een show te kijken. Het kleineert de essentie van livemuziek en ik wil mijzelf ook niet opnieuw uitvinden. Ik ben wie ik ben.”

Website: Sean Webster

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.