Dé Blueskrant houdt een online veiling t.b.v. Rijst voor Cambodja
Rijst is in het Cambodjaans synoniem aan eten.
Ontbijt -bai pruk- is ochtendrijst. Avondeten -ai lngeach- is avondrijst
en lunch -bai thngai dtrong- betekent letterlijk rijst-dag-rechtdoor,
de rijst die je de dag doorhelpt.
Cambodja, een land waar we op het nieuws niet veel van zien. Best bijzonder wanneer je weet dat het nieuwste van het nieuwste daar het eerste is. Nieuwe Nikes, Puma’s, Adidas maar ook telefoons en heel veel kleding. Niet omdat ze daar barsten van het geld maar omdat het daar wordt gemaakt. In hypermoderne fabrieken?
Helaas.
Aan deze spullen kleeft bloed, zweet en tranen.
Letterlijk.
Natuurlijk kennen we allemaal de verhalen en de loze beloftes van de multinationals toen in Bangladesh een fabriek instortte.
Het zou allemaal beter worden.
Helaas.
Sinds 2015 brengen wij de Blueskrant uit en wij gaan er een beetje vanuit dat we onze lezers niet uit hoeven te leggen hoe de blues is ontstaan. Maar bij het woord slavernij denken we nog steeds vooral aan koloniseren en katoenplantages want de slavernij is natuurlijk allang afgeschaft en historische gegevens vinden we tegenwoordig in het museum. Toch?
Helaas.
Slavernij mag dan officieel zijn afgeschaft, in feite is het alleen maar buiten ons beeld verplaatst. We zien het niet, we weten het niet dus bestaat het niet. Het probleem is dat we nooit hebben erkend dat wij onze rijkdom danken, nee laat ik het anders formuleren, verschuldigd zijn aan medemensen die we daarvoor offeren. Onze luxe en onze welvaart is gebouwd en wordt gebouwd over de rug en ten koste van het leven van heel veel mensen, onder andere in Cambodja.
Het afgelopen jaar heeft ook daar de wereldwijde Covid-19 pandemie zijn tol geëist en de gevolgen zijn keihard. Fabrieken moeten sluiten, zogenaamd om verspreiding van het virus te voorkomen maar vooral omdat wij hier in het westen niet meer afnemen. Hele gezinnen zijn op straat komen te staan en er is niets of niemand waartoe ze zich kunnen wenden. Niemand kijkt naar ze om, ze zijn letterlijk door iedereen en alles in de steek gelaten. Niet alleen door hun eigen overheid maar ook door de multinationals als Nike en Adidas waar deze mensen tot voor kort nog voor aan het werk waren. Deze bedrijven geven hun geld liever aan mensen die het volgens hen echt verdienen zoals Christiano Ronaldo – ca. 20 miljoen dollar per jaar van Nike – en Lionel Messie, je weet wel, die voetballer die er zo verschrikkelijk aan toe was omdat Barcelona hem niet meer kon betalen – ca. 25 miljoen dollar per jaar van Adidas.
Dit staat in zo’n verschrikkelijk schril contrast tot de mensen in Cambodja die door deze bedrijven inmiddels zijn afgeserveerd, afgedankt en opgegeven en nu letterlijk omkomen van de honger. Wat zij daar nu in de eerste plaats nodig hebben is rijst. Rijst? We horen het je denken – dat hebben ze daar toch meer dan genoeg?
Helaas.
Door een handelstop van de EU en door ongekende droogte zijn de prijzen van rijst verdrievoudigd waardoor deze basisbehoefte onbetaalbaar is geworden voor de armen. Rijst vormt voor hen drie keer per dag het hoofdbestanddeel van de maaltijd en met zout, vissaus, sojasaus en groente die ze zelf verbouwen kunnen ze in ieder geval in leven blijven. Tree for Hope, een kleine stichting die opereert vanuit Amsterdam, is daarom een inzamelingsactie gestart.
Misschien voel je je niet aangesproken door alle verhalen rondom de slavernij uit het verleden, misschien ook wel maar weet je niet hoe wij hiervoor aansprakelijk kunnen worden gehouden. In dit verhaal, deze moderne slavernij in Azië, kunnen wij wel degelijk iets doen en onze verantwoordelijkheid nemen. Met een donatie kunnen we ze in ieder geval van eten voorzien.
Laten we eens rekenen: een baal rijst kost $ 25 en van één baal kan een gezin van vier personen een maand leven. Dus voor de prijs van een paar goede Nikes houden we zes tot acht gezinnen één maand in leven. Dat is toch wel het minste wat we voor ze kunnen doen? We kunnen die gezinnen toch niet met zijn allen aan hun lot overlaten?
Schilderij op doek 100cm bij 100cm
Veiling
Om geld in te zamelen gaan wij via www.facebook.com/deblueskrant online een schilderij veilen van Stevie Ray Vaughan, geschilderd door Maarten Verpoort. De opbrengst hiervan gaat naar Rijst voor Cambodja – Tree For Hope.
De veiling start op 1 september en loopt 14 dagen.
Bieden kan vanaf € 150,00.
Doneren kan natuurlijk ook, heel graag zelfs.
www.tree-for-hope.com
Liever rechtstreeks geld overmaken?
Tree for Hope
IBAN nr: NL62 TRIO 01 9849 6036 | Triodos Bank
Onderwerp: Tree for Hope/Rijst voor Cambodja