Editie 30 van Dé Blueskrant

De wereld is veranderd, het leven is duurder geworden op elk gebied. Dat noopt ons om andere en verstandige keuzes te maken. Daar is op zich niets mis mee, maar wel iets dat direct zijn weerslag heeft op de culturele sector. Festivals die genoodzaakt zijn om hun ticketprijzen te verhogen of gedoemd zijn om de stekker eruit te trekken. In een vroeg stadium rollen de festivals al over elkaar heen met de reeds vastgelegde line-up om de zekerheid van een uitverkocht festival te kunnen garanderen. Het blijven onzekere tijden, maar het enthousiasme en de noodzaak stijgen boven de teneur uit. Cultuur in welke vorm dan ook mag nooit een luxe worden. Er wordt veel gevraagd van het menselijk inlevingsvermogen, creativiteit en vasthoudendheid. Cultuur vindt altijd een nieuwe weg met nieuwe inzichten en daar staat deze editie van Dé Blueskrant bol van. Een nieuwe manier van liedjes schrijven waarover Laura Cox vertelt, in hoeverre is touren nog een optie vraagt Ian Siegal zich af, Gwyn Ashton heeft eindelijk tijd kunnen nemen om écht naar zijn eigen werk te luisteren, Eliana Cargnelutti gaat terug de schoolbanken in om sterker terug te keren en ‘the one and only’ hitmaker Nile Rodgers is opzoek naar een nieuwe wijze van muziek luisteren, beleven eigenlijk.