Interviews Uitgelicht

De levensmissie van IV, de achterkleinzoon van Hank Williams

Ingrid

Door Harry de Jong
Even voorstellen: Coleman Williams, zoon van de beruchte countrypunkzanger Hank3 en achterkleinzoon van Hank Williams, de belangrijkste countryzanger ooit. Coleman noemt zich heel toepasselijk IV en heeft dezer dagen z’n carrière in de muziek gelanceerd met een eerste single. Die luistert naar de titel Son Of Sin en mag je rustig een blauwdruk van het werk van zijn vader noemen: rauwe punk, balancerend op de grens van metal, maar met een oprechte countryziel. En dat laatste element wordt tot leven gebracht door een gierende fiddle. Saillant detail: Coleman stapt de muziekbusiness binnen op z’n 29ste, dezelfde leeftijd waarop z’n overgrootvader dood op de achterbank van z’n Cadillac lag.

Het is tien uur in de ochtend in Nashville. Coleman is klaar voor zijn eerste interview met een Europese journalist. Tussen zijn getatoeëerde vingers klemt hij een grote beker dampende koffie en in de asbak op tafel ligt een dunne sigaar te smeulen. Als je hem recht in de ogen kijkt, zie je dezelfde gloed die ook in die van zijn overgrootvader schitterde. En dat is mooi, want precies 85 jaar nadat Hank Williams zijn platendebuut maakte, is zijn achterkleinzoon opgestaan om de fakkel van zijn muzikale erfenis over te nemen. En dat onder de naam IV And The Strange Band.

Nog niet rijp
,,Ik schrijf al liedjes vanaf mijn vijftiende, maar ik heb bewust gewacht om er iets mee te doen,’’ vertelt Coleman. ,,Ik vond dat ik nog niet rijp was voor een carrière in de muziek. Ik wilde geen Hank Williams worden, ik wilde de dingen in dit leven doen op mijn eigen manier, ik wilde op elk kruispunt mijn eigen richting kiezen. Ik heb literatuur gestudeerd, veel gereisd en zelfs een tijdje in Mexico gewoond. Ik wilde gewoon weten wat ik met mijn leven wilde. Die zoektocht heeft geduurd van mijn achttiende tot mijn 29-ste. Ik had allerlei verschillende baantjes. Zo was ik jarenlang samen met een vriend eigenaar van een drankwinkel en daarna ben ik een tijd leraar op een school geweest. Maar eigenlijk was dat laatste helemaal niks voor mij. Nou ja, het lesgeven was wel leuk, maar ik heb niets met het Amerikaanse onderwijssysteem.’’
,,En nu weet ik precies wat ik wil: de muziek in,’’ verklaart Coleman vol overtuiging, terwijl hij een trek van zijn sigaar neemt. ,,En ik ga alles op mijn eigen manier en op eigen kracht doen. Ik wil niets cadeau hebben, ik wil er dag en nacht voor werken. Zo ben ik altijd geweest. Ik wil alles met mijn eigen handen verdienen, bij wijze van spreken. Maar al ben ik nu pas officieel in de muziek gestapt, ik ben er op de achtergrond wel altijd druk mee bezig geweest. Sinds mijn tiende verzamel ik vinylplaten en ik denk dat ik er nu een dikke vijfduizend heb. Een tijdlang ging ik elke avond naar concerten en ik heb zelfs nog een tijdje in een metalband gespeeld, gewoon voor de lol. Ja, ik heb altijd een zwak voor metal gehad, net als voor country. Maar wat muziek betreft, stond ik als het ware in de coulissen, achter de gordijnen. En nu is het moment gekomen om vanuit de coulissen het publiek tegemoet te treden. Om te laten zien wie ik ben.’’

Eigen liedjes
,,En het is de bedoeling dat ik zoveel mogelijk eigen liedjes op ga nemen,’’ vervolgt Coleman. ,,Het schrijven van eigen materiaal is voor mij belangrijker dan wat ook. Ik schrijf al liedjes vanaf mijn kindertijd en die heb ik allemaal vastgelegd in boeken. Ja, ik ben een schrijver in hart en nieren. Dat sloot natuurlijk ook weer mooi aan op de universitaire literatuurstudie die ik heb gedaan en de graad die ik daarin heb behaald. Ik zing, speel gitaar, maar ben in de eerste plaats een schrijver. Mijn liedjes zijn mijn kinderen. Mijn eerste officiële single Son Of Sin heb ik oorspronkelijk geschreven toen ik nog een kind was. Het is in mijn hoofd blijven zitten en nu heb ik er eindelijk een volwassen liedje van kunnen maken.’’
,,Je kunt Son Of Sin moeilijk een country- of metalnummer noemen, want dat is het niet,’’ vindt IV. ,,Het is gewoon IV muziek. Ik wil dan ook niet te boek staan als een country- of metalmuzikant, maar als muzikant. In augustus komt mijn eerste volwaardige album uit en daarop hoor je precies wie ik ben en hoe ik tegen het leven aankijk. Dat wordt mijn visitekaartje.’’

Hank3
,,Mijn vader Hank3 heeft me altijd gesteund in wat ik ook heb gedaan in mijn leven. Hij stond altijd achter me en dat doet hij nog steeds. Mijn vader is mijn grootste fan en dat vervult me met trots. En dat geldt ook voor mijn grootvader Hank Junior. Ja, eigenlijk is dit een familiebedrijf. De Williams Dynastie. En allemaal hebben we de dingen op onze eigen manier gedaan. Ik heb door Amerika gereisd van kust tot kust. Om het leven te ervaren en te ondergaan. Zodat ik als een rijker mens thuis zou komen om er over te schrijven. Ik heb echte mensen ontmoet, mensen met een hart en een ziel. Die ontmoetingen hebben mijn liedjes gevormd en diepgang gegeven. Net als bij mijn overgrootvader Hank Williams. Die kon ook alleen maar schrijven over het echte leven en echte mensen. Zijn liedjes hadden een ziel. En ik wil die traditie doorzetten. Dat is de boodschap van de Williams Dynastie. ‘’

,,Natuurlijk ben ik er trots op dat het bloed van Hank Williams door mijn aderen stroomt. Dat ik een rechtstreekse afstammeling ben van een man die countrymuziek voor een belangrijk deel heeft gevormd. Hij heeft als het ware Nashville als muziekstad gebouwd. Voor hem was het belangrijkste dat mensen overal ter wereld zijn muziek zouden horen. En daar is hij in geslaagd. Hij heeft miljoenen mensen over de hele aardbol in hun hart geraakt. Maar hij heeft nooit loon naar werken gekregen. Hij is door de Grand Ole Opry ontslagen door zijn drankmisbruik, maar zijn naam is nooit in ere hersteld. En dat had wel gemoeten. Hij stierf op zijn 29-ste en ik begin mijn carrière in de muziek op mijn 29-ste. Zie het maar symbolisch, ik zet zijn werk voort. Hank was lichamelijk een wrak en ook dat heb ik met hem gemeen. Als kind heb ik een heel schooljaar gemist omdat ik leed aan een vorm van kanker. Maar zonder mijn overgrootvader, grootvader en vader zou ik niet zijn wat ik nu ben. En daar ben ik zo trots op. Hun bloed stroomt door mijn aderen. Toch zijn we maar gewone mensen. Niet beter dan wie ook. We zijn doodgewone Zuiderlingen, niet groter dan het leven. Ik ben de vierde generatie van de Williams Dynastie en ik weet wat me te doen staat. Liedjes schrijven en die aan de wereld laten horen. Dat is mijn levensdoel.’’

(The Strange Band van IV bestaat uit sologitarist David Talley, bassist Jason Dietz, violiste Laura Beth en drummer Tylor Powell).

Over Harry de Jong
Harry de Jong werd geboren in Oudeschoot en woont met zijn vrouw Johanna in Heerenveen. Hij publiceerde vanaf 1975 vier bundels met korte gedichten die ook werden afgedrukt op wenskaarten en in schoolagenda’s. Tevens zijn ze opgenomen in tal van bloemlezingen over Nederlandse poëzie en in het door Gerd de Ley samengestelde Grootste Citatenboek Ter Wereld. In 1977 verscheen op het Philips-label een elpee waarop De Jong voorleest uit eigen werk, samen met onder andere Simon Carmiggelt en Cees Buddingh. De Jong is vanaf 1984 werkzaam in de journalistiek, onder andere als eindredacteur van de Heerenveense Courant. Zijn interviews werden niet alleen gepubliceerd in tal van dag-, week- en maandbladen in Nederland, maar ook in de Australische uitgave van muziekblad Rolling Stone, het Belgische Humo en de Japanse versie van The Times. De Jong heeft altijd een grote liefde gehad voor countrymuziek en schreef in 2009 onder de titel De Bezem Door Nashville een boek over dit genre en vorig jaar kwam zijn boek De Duivel Ligt Altijd Op De Loer. Beide boeken kun bestellen via de boekenwinkel op deze site.