Tito Jackson | Het is nooit te laat voor de Blues

Tito Jackson wordt vaak beschouwd als de minst invloedrijke Jackson, maar zonder Tito’s nieuwsgierigheid en muzikale hartstocht hadden we wellicht nooit iets vernomen van The Jacksons. Waren we nooit instant vrolijk geworden van de klanken van megahits als ‘I Want You Back’, ‘ABC’, ‘Can You Feel It’ en ‘Blame It On The Boogie’ en was Michael Jackson misschien nooit de King of Pop geworden. Echt talent komt altijd bovendrijven en dat de familie Jackson talent heeft dat kan niemand ontkennen. Het is niemand minder dan de kleine Tito Jackson die de spreekwoordelijke knuppel in het hoenderhok gooit. “Ik kan me niet exact meer herinneren hoe oud ik destijds was maar nog wel de reactie van mijn vader toen ik een snaar had gebroken op zijn gitaar”, lacht Tito Jackson vanuit zijn studio in Californië, waar op de achtergrond de discolampen in willekeurige volgorde continu van kleur veranderen. Zelf tijdens een interview weet hij zich -met zijn kenmerkende bolhoed en zonnebril- als een ware ‘popster’ te presenteren.

Tito voelt zich overigens geen popster en zo profileert hij zich ook geenszins tijdens het interview. Tito is een bluesman en dat hij een echte bluesman is laat hij horen op zijn debuut blues-album ‘Under Your Spell’ dat begin augustus uitkwam. Ondersteund door een scala aan exceptionele gasten die hun met eigen expertise het album verrijken, waaronder George Benson, Joe Bonamassa, Eddie Levert, Kenny Neal, Bobby Rush, Stevie Wonder en broer Marlon Jackson. “Ik heb mijn hele leven al blues gespeeld. Misschien niet zoveel in het openbaar maar wanneer we met The Jackson Five op het podium stonden en er ging iets mis, een microfoon viel uit, of iemand knapte uit zijn pak, dan ving ik dat op door een fijn stukje blues te spelen”, weet de spraakzame Jackson ons te vertellen. “Blues is de roots van de The Jackson Five, van de hele Jackson familie. Er was veel bluesmuziek in en om het huis, van B.B. King, Jimmy Reed, Albert King en Muddy Waters. Mijn ouders hielden van de blues. Elk weekend speelden mijn vader Joe en mijn oom Luther samen gitaar, ze jamden en speelden de blues. Ik stond daar als vierjarig mannetje naar te kijken en me te verwonderen over het geluid dat uit die instrumenten kwam.”

Blues is de roots van de The Jackson Five”

Na het spelen wordt de gitaar voorzichtig in de koffer gelegd en weggestopt in de kas. De twee gitaren die vader Joe bezit zijn een rijk bezit waar kindervingertjes niet aan mogen komen. Joe zegt op strenge toon tegen de oudste broers, Jermaine, Jackie en Tito; Jullie blijven van mijn gitaar af.

Persfoto: Tito Jackson

“Maar juist dan vraagt een kind zich af, waarom? Wat is er zo speciaal aan dat ding en waarom mag ik het niet aanraken?”, vervolgt Jackson, die zelf vader is van drie zoons. “Ik werd alleen maar nieuwsgieriger en op een dag haalde ik stiekem de gitaar uit de kast en opende voorzichtig de koffer, alsof ik een schat gevonden had. Ik speelde maandenlang op de gitaar wanneer mijn vader aan het werk was. Mijn moeder liet mij er gewoon op spelen en vertelde mijn vader niks. Tot op de dag dat ik een snaar brak, toen verraadde ik mijzelf. Mijn moeder zei; maak je maar niet druk, ik zal het je vader wel vertellen. Ik hoopte zo mijn straf te ontlopen maar niets was minder waar, mijn vader was woest en drukte mij de gitaar terug in handen en mopperde; laat nu maar eens zien wat je kan. Al huilend begon ik te spelen en mijn vader was volledig verbaasd over hetgeen ik al kon spelen. Mijn moeder keek mijn vader streng aan en zei; Joe, de jongen wil niet spelen met je gitaar, hij wil gitaarspelen. Mijn vader knikte en gaf mijn zijn gitaar, met dien verstande dat ik moest beloven om elk liedje dat ik op de radio hoorde uit mijn hoofd zou leren. Zo leerde ik heel veel Motown liedjes en popliedjes die op de radio te horen waren. Jermaine en Jackie begonnen mee te zingen op de liedjes die ik speelde, van The Temptations, The Isley Brothers en al dat soort groepen. De kleine Michael en Marlon waren dan meestal aan het spelen in de kamer met hun autootjes en maakten naar onze mening veel te veel lawaai. We stuurden telkens de kamer uit. Maar wij willen ook zingen, zeurden ze dan. Ze waren beiden op zijn minst vijf jaar jonger dan wij en konden volgens ons niet meedoen. Tot op de dag dat we Michael hoorde zingen tijdens een schooluitvoering. We hebben hem na afloop haast letterlijk in de auto gegooid en zeiden, je mag met ons meedoen. Thuis zijn we direct aan de slag gegaan en Marlon mocht ook meedoen, terwijl die kereltjes eigenlijk al in bed hadden moeten liggen.”

Persfoto: Tito Jackson

“Laat nu maar eens zien wat je kan”

Het is 1963 wanneer Marlon en Michael zich bij The Jackson Brothers voegen. Michael is vijf jaar oud en bespeelt de conga’s, Marlon de tamboerijn en jongens uit de buurt, begeleiden de broers op keyboard en drums. De vocale harmonieën leren de vijf broers te beheersen door op televisie te kijken naar The Three Stooges [een komisch trio].   “The Three Stooges deden vaak een soort vocale harmonie act, waarin ze achter elkaar aan zongen op verschillende toonhoogten. Dat deden Jermaine, Jackie en ik altijd na en zo trainden we onze harmonieën en als moeder aan het afwassen was dan zongen we met z’n allen in de keuken het liedje oude countryliedje Cotton Fields Back Home”.

Jackson weet zicht de eerste regels nog goed te herinneren en begint ze zachtjes te zingen. “We zongen de hele dag, tot ergernis van onze vader die probeerde te slapen voordat hij weer naar zijn werk moest. Wees toch een stil, schreeuwde hij dan vanuit de slaapkamer. Mijn moeder zei op een dag; Joe, nu moet je niet zo mopperen maar gewoon eens luisteren naar die jongens. Volgens mij hebben ze echt iets en dat hebben ze samen uitgevogeld. Onze vader zei op zijn beurt; die jongens hebben helemaal niets, ze maken alleen maar lawaai. Dat liet onze moeder niet zeggen over ons en trok mijn vader haast uit bed om naar ons te luisteren. Zo deden wij een soort auditie voor onze vader en hij was zo verrast dat hij van zijn laatstverdiende salaris, microfoons, standaards, kabels en een p.a. systeem kocht. Ik leerde Jermaine baspartijen spelen op de andere gitaar van mijn vader, daar mochten we nu opeens wel aanzitten. The Jackson Brothers noemden we ons in eerste instantie en we oefenden elke dag totdat we erbij neervielen. Onze vader had de smaak te pakken en liet ons keihard werken. Hij had opeens een visie omtrent zijn vijf zonen. Na schooltijd hoefden we alleen maar onze schoolboeken te laten vallen want vader had alle microfoons en versterkers al klaar staan. We mochten nog net even naar het toilet maar dat was het dan ook. Er moest en zou geoefend worden. Voor het raam van ons huis verzamelden zich vriendjes uit de buurt en schoolkameraadjes om een glimp op te vangen van wat we deden. Op een dag had onze vader alle apparatuur in zijn Volkswagen bus geladen en reden we naar Chicago om onze eerste show als The Jackson Five te doen en vele optredens volgden. Soms waren we om drie uur ’s nachts pas thuis en moesten we de volgende dag weer vroeg op school zijn. We sliepen regelmatig maar een paar uurtjes per nacht. ‘I’m a Big Boy Now’, was de eerste opname die we maakten in 1968, nog ver voordat we bij Motown een contract kregen en de rest is geschiedenis.”

“We mochten nog net even naar het toilet”

Tito Jackson is de eerste van de Jackson broers die trouwt, hij is dan net achttien jaar. Het pitje van de groep -die na de toetreding van de jongste broer Randy en het vertrek van Jermaine, The Jacksons heet- wordt wat lager gedraaid en tegen de tijd dat Michael, Jermaine en Jackie aan hun solocarrière beginnen wordt Tito vader. Hij ziet geen kans om zelf een solocarrière te starten en ook The Jacksons wordt in 1990 ‘on hold’ gezet. “The Jacksons zijn nooit officieel uit elkaar gevallen, als broers zijn we altijd met elkaar begaan geweest.

The Jackson Brothers

We doen dit al zestig jaar en hebben altijd plannen voor de toekomst. Voordat Michael overleed waren er plannen om hem in 2010 tijdens de O2 Shows in Londen terzijde te staan en om het daarna door te zetten. Helaas mocht het niet zo zijn”, zegt Jackson op weemoedige toon.

“De gebroeders Jackson gebruiken geen bezems en zwabbers”

Tito kreeg drie zoons Taj Jackson, Taryll Jackson en Tito Joe Jackson en besluit zijn tijd aan hen te besteden. Tegen de tijd dat ze groot genoeg zijn om mee te gaan naar een Jackson Five concert zien ze hun vader en hun ooms in glimmende pakken een geweldige show geven op het podium. Ze kijken hun ogen uit en de volgende dag zetten ze een Jacksons album op. “Daar stonden ze met een bezem en een zwabber te playbacken op onze hits”, lacht Jackson vermakelijk. “Wij willen hetzelfde doen als jullie, schreeuwden ze in koor. De gebroeders Jackson gebruiken geen bezems en zwabbers, zei ik, dus willen jullie zoals ons zijn dan moet je echt muziek gaan maken. Ik liet ze gebruik maken van al mijn instrumenten en het was net als vroeger. Ik zag drie broers die keihard begonnen te oefenen en ik probeerde ze te begeleiden zo goed als ik kon. Hun moeder gaf ze de naam T3 en waren voor het eerst te horen op de hit ‘2300 Jackson Street’ van The Jacksons uit 1989. Kort daarna kregen ze een contract bij Motown, maar Michael die weg was van de jongens dacht dat ze beter bij het Epic label tot hun recht kwamen en heeft dat toen geregeld. Sindsdien hadden ze veel succes met bekendste hits als Why, Stuck on you, Anything en I need you.

“de rest van de vijf zijn maar gewoon bandleden”

Persfoto: 3T & Tito Jackson – titojackson.com

Tito wordt manager van zijn zoons, produceert hier en daar een album maar treedt nog steeds niet in de voetsporen van zijn broers en zussen. Een solocarrière is nog niet aan hem besteedt lijkt het. “Ik heb tientallen hits gescoord, mijn naam staat op de Walk of Fame ik ben toegetreden tot de Hall of Fame, mijn zoons zijn succesvol, dus wat heeft het voor zin”, zegt Jackson schouderophalend. “Basketbal kijken op televisie vond ik ook prima, maar juist basketbal werd de trigger voor mijn solocarrière. Tijdens een van de uitzendingen op de nationale televisie zei de commentator; -een voormalig groot basketballer- ’Miami Heat speelt als The Jackson Five met Dwayne Wade als Michael Jackson. De rest van de vijf zijn maar gewoon bandleden’.

Dat was tot daaraan toe maar hij ging verder; stel dat Tito niet met The Jackson Five mee had gedaan, hadden we hem dan gemist?” Jackson’s stem slaat over en de woede in hem is haast tastbaar. “Veel mensen weten helemaal niet wat ik allemaal gedaan heb, wat ik heb geschreven en geproduceerd. Omdat ik niet hetzelfde pad gevolgd heb als mijn broers en mijn zussen, bleek ik opeens niets te betekenen. Daar werd ik erg verdrietig van. Het spoorde mij aan om te laten zien dat ik weldegelijk wat te melden heb en maakte als laatste van de familie een soloalbum in 2016, getiteld Tito Time. Een album waarmee ik tegemoetkwam aan mijn fanbase. Een album in het verlengde van The Jackson Five en The Jacksons. Zo startte mijn solocarrière op een leeftijd van 63 jaar.”

“Ik haastte mij naar huis om mijn gitaar op te halen”

Ook al speelt Tito Jackson de laatste 20 jaar al de blues over de hele wereld, nog steeds wordt hij niet als bluesman gezien. Een lange stint met de legendarische ‘The Funk Brothers’ en diverse gastoptredens met The B.B. King Blues Band brengen hem in Japan, Groot-Brittannië, Frankrijk en Spanje en wordt hij op vele Cruises een vaste waarde maar dat ging niet zonder slag of stoot. “Ik moest leren om een frontman te zijn na al die jaren onderdeel van een geheel te zijn geweest. Met een lokale band begon ik in een kleine bar van een vriend te spelen, waar Mexicaanse landarbeiders een biertje dronken en een potje pool speelden. Ze spraken geen Engels en schonken geen aandacht aan de band. Voor mij was dat een prima manier om mijn eerste stappen op het podium te zetten als frontman. Er volgden wat kerkdiensten, bruiloften en feestjes en zo bouwde ik mijn zelfvertrouwen op en mocht ik me aansluiten bij de B.B. King Blues Band. B.B. King is mijn held en ik heb ook een Gibson ES-345 met zijn handtekening er op”, vertelt Jackson glimmend van trots.

“B.B. King speelde jaren geleden in de Canyon Club, dat was vlak bij mij in de buurt. Het zou stom zijn als ik niet zou gaan kijken. Toen ik daar aankwam stond Steven Seagal bij de club met een van zijn gitaren. Hij vertelde mij dat B.B. King in een gedeelte van zijn show mensen uit het publiek uitnodigde om met hem mee te spelen. Ik haastte mij naar huis om mijn gitaar op te halen maar tegen de tijd dat ik terug was bleek de show al voorbij te zijn. Wat was ik teleurgesteld maar ik kreeg nog een kans enkele jaren later. Het was op mijn moeders verjaardag en ik had haar uitgenodigd om mee te gaan. Natuurlijk had ik mijn gitaar meegenomen en we zaten lekker vooraan. Ik zat ongeduldig met mijn gitaarkoffer op schoot startklaar om het podium op te springen om te jammen met B.B. Het duurde en het duurde maar en ik werd steeds ongeduldiger. Wat bleek, hij had dat hele jam-gedeelte uit de show gehaald. Ik zat daar min of meer voor Jan met de korte achternaam. Na de show mocht ik wel backstage op audiëntie bij B.B. King en hij moest smakelijk lachen om het verhaal en signeerde mijn gitaar. Ik ga elk jaar naar B.B.’s graf en maak een uitgebreide tour door het B.B. King Museum in Indianola. Hij was een van de allergrootsten, hij eist exact wanneer hij de juiste noot moest spelen en hoe je deze binnen laat komen bij de luisteraar. Ik had me geen beter voorbeeld kunnen wensen.”

“Joe Bonamassa wist het nummer tot leven te wekken”

The Jackson 5 – Rock & Roll Hall Of Fame – rockhall.com

Dan is eindelijk de tijd gekomen voor de 67-jarige Jackson om zijn langgekoesterde wens uit te laten komen. Met bijdragen van vrienden uit de blues- en jazzwereld en familieleden weet Tito Jackson met zijn debuut blues-album Under Your Spell vriend en vijand te verrassen en zijn naam te vestigen als een echte bluesman. Hij eert zelfs zijn grote voorbeeld B.B. King met een prachtige uitvoering van het nummer ‘Rock Me Baby’, waarop de dochter van de koning van de blues Claudette King en de legendarische George Benson te horen zijn. Jackson vertelt hier met plezier over verder. “George Benson en ik hadden al vaker met elkaar gewerkt en waren vastbesloten om samen een keer een eerbetoon aan B.B. King te doen.

Maar je weet hoe dat gaat met muzikanten, negen van de tien keer komt daar niets van,” lacht de ‘kersverse’ bluesman hardop. “Op een dag ben ik in mijn bus gestapt en naar George zijn huis gereden en hebben we ons voornemen gestalte gegeven. George wilde alleen niet zingen op Rock Me Baby omdat hij als Jehova zeer gelovig is. We wisten B.B.’s dochter Claudette te strikken om de honneurs waar te nemen. Dichter bij B.B. King konden we niet komen. Het nummer Love One Another is haast een echt familienummer. Neef van de familie Jackson en wereldster Stevie Wonder speelt zijn zoete mondharmonica klanken op dit nummer. Haast niemand weet dat Stevie familie van ons is en juist omdat we familie zijn deed hij graag mee. Marlon doet ook mee en Jackie zou eigenlijk ook een bijdrage leveren maar brak zijn enkel vlak voor de opnames. De 87-jarige Bobby Rush konden we op het nippertje in laten vliegen. Bobby is geweldig en samen met Kenny Neal hoor je op dit nummer wat echte blues is. Het is een eer om hen op mijn album te horen. ‘Under the Spell’ was het laatste nummer dat we toevoegden aan het elf nummers tellende album. Het is een riff dat ik al jaren speel, maar nog nooit tot een liedje heb weten om te zetten. Mike Zito de eigenaar van platenlabel Gulf Coast Records vroeg of ik het leuk vond wanneer Joe Bonamassa op mijn album mee zou doen. Ik had eigenlijk helemaal geen liedje meer over waarom hij mee zou kunnen doen maar het was de perfecte reden om dat dolende rifje uit te werken tot het nummer Under The Spell. Joe Bonamassa wist het nummer tot leven te wekken met fantastische gitaarpartijen. De rest van de nummers zijn ook vers geschreven voor dit album behalve Big Leg Woman, dat lag al veel langer op de plank en kreeg nu de kans om afgestoft te worden. Het schrijversduo en Hall of Famers, Kenny Gamble en Leon Huff, die wereldwijde hits schreven voor The Jacksons, waren bereid om ‘All In The Family Blues’ voor Tito te schrijven. Waarop Hall Of Fame-legende Eddie Levert te horen is. Het nummer gaat over mensen die van elkaar houden. Ongeacht de verschillen moeten we elkaar helpen. We zijn allemaal familie”, zegt Jackson overtuigend.

“We zijn allemaal familie”

Tito Jackson die het vuurtje voor grote carrières aanstak op jonge leeftijd heeft zijn aangeboren capaciteiten als zanger, songwriter, gitarist, producer en arrangeur briljant weten vast te leggen en heeft een spectaculair album gemaakt waarin hij laat horen dat het nooit te laat is om je passie te volgen. Dat blues in zijn DNA zit en -hoe oud je ook bent- je continu kan blijven groeien, als mens, muzikant en artiest.

“Dit album is belangrijk voor mij maar ook voor de blues hoop ik. Ik weet wat het is om populair te zijn en dat wens ik de blues en alle bluesvertolkers ook toe. Misschien kan ik met mijn achtergrond en de fanbase van The Jacksons, nieuwe luisteraars bewegen in de richting van de blues. Blues is niet per definitie triest of melancholisch. Nee, blues mag ook een feest zijn en ik hoop dat ik met dit album mensen blij kan maken. Het is nooit te laat voor de blues.”

Website: Tito Jackson

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.