Dana Fuchs – Borrowed Time

Wanneer in 2003 het debuutalbum Lonely For Lifetime van Dana Fuchs uitkomt is de Amerikaanse zangeres en songwriter 27 jaar. Voor velen is het een eerste kennismaking met haar rauwe, eerlijke en snijdende stem. Toch wordt Dana al eerder ontdekt nadat ze in 1998 de Dana Fuchs band start met gitarist Jon Diamond. Ze mag namelijk de rol van Janis Joplin vertolken in de off-Broadway musical Love, Janis. De vergelijking met de legendarische rockzangeres is treffend, zowel haar stem als haar vrijheid op het podium maken van Dana een geloofwaardige Joplin. Ook in de filmwereld komen we Dana tegen in de Golden Globe-genomineerde film Across the Universe waarin ze acteert en een sublieme uitvoering van The Beatles’ Helter Skelter zingt.

Dana Fuchs – Foto: Bobby Harlow

Ook al geniet Dana van het Broadway annex Hollywood bestaan, muziek is de balsem voor haar ziel en dat heeft ze keihard nodig gehad vertelt Dana terwijl ze haar lange krullen uit haar gezicht haalt.

Ik ben een beetje Janis geworden

“Het podium is altijd zeer comfortabel voor mij geweest. Op de filmset duurde het even om me aan te passen en om me bewust te worden van de camera. Hetgeen ik waar het meest aan moest wennen was het feit dat ik in de film Across the Universe het personage van sexy Sadie speelde. Ook al heb ik als stripper gewerkt, je begrijpt vast wel dat ik dat best spannend vond, zeker op de manier waarop ik mij moest presenteren en waarin ik meer van mijzelf moest laten zien dan ik zou willen. Vanaf het moment dat ik het losliet viel alle schroom ook weg. De theatershow over Janis Joplin was een heel andere ervaring. In de huid kruipen van Janis Joplin is sowieso alles loslaten en er volledig voor gaan. Alleen op die manier kun je Janis spelen en eer aan doen. Dat was heel bevrijdend voor mij en zorgde ervoor dat ik niet meer met remmingen op een podium sta.

Foto: Marco van Rooijen – Bluesmagazine.nl

Ik heb Janis min of meer naar mijn eigen show meegenomen en ik ben een beetje Janis geworden waardoor ik kan denken: the hell of it! Ik ben van het podium gevallen, ik spuug tijdens het zingen, ik heb shows gedaan met mijn rits open. Het kan me niet meer schelen hoe ik eruitzie op het podium, hoeveel mensen er in de zaal staan, of hoe ik klink. Zonder volledige vrijheid wil ik niet meer op het podium staan en ik laat me niet dirigeren door mijn zenuwen. Hoe kan ik contact maken met het publiek en hoe kan ik ze geven wat ze verdienen, daar maak ik mij druk om. Ik wil elke avond alles geven en daar focus ik mij op. Na die grote film heb ik aan nog een film meegewerkt, The Martician met in de hoofdrol Method Man van de Wu-Tang Clan. Echt een briljante film maar wel een beetje bizar. Het was geweldig om te doen en ik mocht een paar weken in New Orleans doorbrengen, ik werd instant verliefd op die stad. Weet je, ik heb eerlijk gezegd dat leven nooit echt nagestreefd, zo’n Hollywood-leven ligt mij niet. Op een bepaald moment kreeg ik zo’n grote Hollywood-agent die me naar Los Angeles liet komen om diverse casting agenten te ontmoeten die zeiden: Je moet nu kiezen, of je verhuist hierheen en doet de komende twee jaar auditie, of je gaat op pad en muziek maken. Nou, dat was geen moeilijke keus en juist het moment om me volledig te storten in de muziek.”

Het eist zijn tol van de ziel maar het is ook een catharsis

Dana is een jaar geleden moeder geworden van haar tweede kind wat zorgt voor een totale reset van haar leven. Wegens alom bekende redenen krijgt ze de tijd om zich te beraden over haar toekomst en om terug te kijken op haar eigen leven. “Het is een gekke, gekke tijd geweest”, onderstreept de charmante zangeres. “Het heeft een vreselijke en zelfs verwoestende werking heeft gehad op mensenlevens maar voor mij was het een broodnodige pauze om na te kunnen denken over hoe ik mijn carrière voort moest zetten. Met twee kinderen touren wordt een enorme uitdaging. Ik moet veel ballen hoog houden en dat is een enorme uitdaging maar het is ook ongelooflijk lonend. Mijn kinderen zijn een zegen want ik hoef niet meer zo aan mezelf te denken. Ik ben veel meer bewust van de wereld waarin ik ze heb gezet en dat is eerlijk gezegd best eng. Het resterende beetje zelfgenoegzaamheid kan ik nu het raam uitgooien en kan me nu focussen op hen. Het gaf me het inzicht dat ik het anders moest aanpakken en daarom ben ik even gestopt met schrijven om weer naar school te gaan. Voornamelijk omdat ik heel graag een nieuw album wilde schrijven en ik het gevoel had dat ik niet genoeg kennis had. Deze keer wilde ik dieper op de wereldgebeurtenissen in gaan maar dan moest is wel de juiste achtergrondkennis hebben en besloot ik mijn bachelor te halen en daarna verder te studeren, beter laat dan nooit zal ik maar zeggen. Ik heb op mijn vorige albums verhalen van mensen verteld die ik in de loop der jaren heb ontmoet maar vooral mijn persoonlijke verhaal verteld om mezelf te zuiveren om zo mijn ziel rust te geven. Ik denk dat de meeste mensen die in deze business zitten, of het nu gaat om stand-up comics, muzikanten of acteurs, allemaal gekke shit in hun verleden hebben meegemaakt. Maar muzikanten hebben de neiging om erover te schrijven op een manier die zowel louterend is als pijnlijk. Het eist zijn tol van de ziel maar het is ook een catharsis. Ik ging de afgelopen jaren door zoveel van mijn donkere tijden vanwege de muziek en wanneer je in staat bent om jezelf te zuiveren is dat heel erg louterend. Wanneer ik na een show praat met mensen die ik geraakt heb omdat ze ook iets dergelijks mee hebben gemaakt dan is dat ook helend. Het is voor mijn gezondheid goed geweest dat ik het er allemaal uit heb geschreven en gezongen.”

Ieder mensenleven heeft een eigen rode draad

Dana is de jongste van zes kinderen en groeit op in het kleine landelijke stadje Wildwood, Florida. Wanneer ze twaalf is, zingt ze al in het First Baptist Gospel Choir. Een grote invloed op haar muzikale voorkeur zijn de bands waar haar oudere broers en zussen de voorkeur aan geven, van Britse klassieke rockers zoals The Rolling Stones en Led Zeppelin tot Amerikaanse acts als Lynyrd Skynyrd. Tegelijkertijd biedt het een glimp van een groter universum dat buiten de grenzen van Wildwood ligt. Een vader als alcoholist en een grootvader die zich beroofd van het leven zijn voortekenen voor een reeks familietragedies waardoor Dana stopt met school. Ze verlaat het huis en begint te werken als stripper. Eenmaal verhuisd naar New York lijkt het bergopwaarts te gaan met Dana maar als haar zus zelfmoord pleegt en haar broer overlijdt aan een vorm van hersenkanker is de enige uitweg voor Dana muziek maken. Met haar vierde album Borrowed Time dat in April van dit jaar uitkwam lijkt ze voorgoed een plek te hebben gevonden voor de pijn uit haar verleden.

Foto: Kevin Mackall

De opgewekte Dana knikt bevestigend en wil graag benadrukken dat het niet zo dramatisch is als dat het lijkt. “Ik heb wel het gevoel dat er een verschuiving plaatsvindt, alsof er een verandering van zeeniveau plaatsvindt. Het komt waarschijnlijk omdat het moederschap nog relatief nieuw voor me is. Het is nog zoeken hoe muziek in mijn leven past en in deze nieuwe wereld waarin we leven. Op het moment dat ik weer de inspiratie had om te schrijven voelde ik me zoveel meer ontspannen, om een aantal redenen. Ik wist dat we wat meer uitgeklede, ruwe rock ‘n’ roll wilden maken, terug naar een basissound. Ik voelde gewoon niet veel druk en dat hoefde ook niet. Het laatste album, Love Lives On, bevat liedjes die bleven rondspoken in mijn hoofd, ze hielden me wakker ’s nachts. Het waren liedjes die keer op keer veel pijn de revue lieten passeren. Het was fijn om deze keer niet naar die plek te hoeven gaan. Ieder mensenleven heeft een eigen rode draad en voor dit nieuwe album heb ik hele pijnlijke verhalen uitgezocht maar het waren niet mijn verhalen. Mijn doel was om een heel menselijk verhaal te schrijven dat universeel was, zodat iemand het misschien als een liefdeslied kon horen zonder het donkere, diepe verhaal erachter te kennen. Door die wijze van benadering vloeide de tekst heel gemakkelijk omdat ik gewoon het verhaal in gedachten had. Zoals het nummer Nothing You Own. Dat ontstond doordat ik gestudeerd had bij professor en toneelschrijver Athol Fugard. Hij schreef dit waargebeurde verhaal over een vrouw die in vreselijke omstandigheden leeft in een vluchtelingenkamp in Zuid-Afrika. Het zijn schrijnende tragedies die zich daar voltrekken, vrouwen die met hun kinderen zichzelf voor trein werpen omdat ze de kinderen niet kunnen voeden. Het is hun manier om hun liefde te tonen, een laatste daad van moed en barmhartigheid. Door het bestuderen van het stuk en de achtergrond te ontdekken begon het met te achtervolgen. Het verhaal werd me als het ware aangereikt en ik was geïntrigeerd en diep ontroerd, het moest naar waarheid verteld worden. Ik ben erg emotioneel, vooral als kersverse moeder waardoor dit lied er rechtstreeks uit stroomde. ”

Ik wilde niet met de vinger wijzen of iemand veroordelen

Foto: Marco van Rooijen – Bluesmagazine.nl

Na acht albums waarop Dana je meeneemt langs blues, soul en roots gooit Dana het nu over een iets andere boeg. Zelf durft ze haar album als Southern Rock te bestempelen en ze schrijft dit album samen met één van de stabiele factoren in haar muzikale leven, gitarist van het eerste uur, Jon Diamond met wie Dana al haar acht albums heeft mogen maken. Jon woont vijf straten verderop waardoor het schrijfproces heel direct is en vlot verloopt. “Maar het verhaal van een ander naar waarheid optekenen vergt ook veel discretie”, vertelt Dana geprononceerd. “Het moeilijke eraan was dat het verhaal ditmaal niet over mij ging waardoor ik niet de vrijheid had om er mijn eigen interpretatie aan te geven.

Het makkelijke was dat ik er niet persoonlijk aan gehecht was, al bleef het me achtervolgen. Ik schreef gelukkig ook nog liedjes die voor mij louterend waren, zoals Not Another Second on You. Ik wilde al heel lang heel graag een anti-wapen-nummer schrijven maar daar moet je voorzichtig mee zijn. Een groot deel van mijn fanbase heeft een wapen om persoonlijke redenen van angst en dat moet ik respecteren. Dus wilde ik niet met de vinger wijzen of iemand veroordelen. Het is gewoon mijn observatie van wat wapens in dit land doen. Ik was in staat om een klein beetje in die wereld te stappen en als toeschouwer getuige te zijn van een geweerschot. Die ervaring versterkte mijn verhaal. Zo moest ik op dit album voorzichtiger zijn met bepaalde verhalen. Het maken van de puzzel en het boetseren van een song was een stuk uitdagender wat dat betreft. Moest ik echt zeggen dat deze vrouw zich voor de trein gooide of dat ik fucking geweren haat?  Ik moest wat dat betreft sluwer zijn maar dat was een leuke uitdaging.”

Laten we een fucking Southern Rock-plaat gaan maken

Producer Bobby Harlow krijgt de eer om de productie voor het album Borrowed Time voor zijn rekening te nemen. In een winters wonderland in Michigan begint Dana, vergezeld door haar steun en toeverlaat Jon Diamond, gitarist en opnametechnicus Kenny Tudrick, drummer Todd Glass, Jack Daly op basgitaar en toetsenist Jordan Champion aan de opnames van dit nieuwe album. De band neemt Borrowed Time op in acht inspirerende dagen. “Ik heb nog nooit zo snel een album opgenomen”, vertelt Dana enthousiast en nog steeds vol ongeloof. “We zouden in eerste instantie opnemen in de Muscle Shoals Studio maar Covid gooide roet in het eten. Daarom creëerden Bobby en Kenny een soort studio in Kenny’s kelder en het was de beste vocal booth die ik ooit heb gehad. Ik had, een soort van, mijn eigen mini-huisje van waaruit ik heerlijk over het sneeuwwitte landschap kon kijken, het was geweldig. Bobby’s ideeën kwamen volledig overeen met de mijne, we zaten exact op dezelfde lijn. Hij was op de juiste plaats op de juiste tijd en putte uit dezelfde invloeden waaruit ik wilde putten, mijn vroegste muzikale herinneringen als kind. Ik wist gewoon dat ik in goede handen was. Hij zei: Jongens, laten we een fucking Southern Rock-plaat gaan maken, met de vrijheid van The Rolling Stones. Bobby liet me ook naar AC/DC luisteren om mij de rauwheid te laten ervaren die hij in gedachten had. Het werd veruit de leukste opnamesessies die ik in mijn leven gedaan heb. Het is ook het eerste album dat ik heb gemaakt waarbij ik de beslissing volledig heb overgedragen aan de producer. Het was dit keer geen co-productie. Wanneer je artiest bent en je schrijft de nummers, dan heb je altijd inspraak maar deze keer ben ik niet blijven hangen om naar elke gitaar overdub te luisteren. Ik ben met mijn gezin bij familie in Michigan blijven hangen en heb wat sightseeing gedaan. Het was echt cool om gewoon in te stappen tijdens de opnames en om volledig mijn eigen ding te doen. Bobby’s visie van, laten we deze nummers rauw en vies maken, was vanaf het begin al perfect. Zonder dikke koortjes maar gewoon Jon met zijn coole, onverschillige mannenstem, hij klinkt bijna als Keith Richards. Ik ben gewend om geweldige achtergrondzangers te hebben maar dat zou op dit album niet gewerkt hebben. Dit was pure rock-‘n-roll, live opgenomen met twee gitaren en een echte rock-‘n-roll drummer die toevallig ook nog eens van de coolste vent ter wereld is.”

Ik wou dat ik meer zelfvertrouwen had gehad

Na acht jaar keert Dana Fuchs weer terug naar haar vertrouwde platenlabel Ruf Records met een album voor het hier en nu, geïnspireerd op de opruiende muziek uit het verleden, met liedjes die steun en verwantschap benadrukken in tijden van strijd en onzekerheid.  “Dit album markeert het begin van hoofdstuk twee, zowel in de muziek als in het leven”, zegt Dana vol vertrouwen. Het hoofdstuk dat ze vanaf nu anders aanvliegt dan voorheen en met de gulle gave van dit directe, beschouwende en zielroerende album de wereld een stukje beter zal maken. “Het eerste lied dat we schreven was Double Down On Wrong dat ging echt over de verdeeldheid die in de wereld heerst. Veel daarvan schrijf ik toe aan een hoop bullshit op sociale media.

Foto: Marco van Rooijen – Bluesmagazine.nl

Iedereen wordt zo in beslag genomen door zijn eigen ideeën waardoor de wereld zich alleen maar verder verdeeld. Ik wist dat Borrowed Time het titelnummer zou worden zodra we het schreven. We leven nu eenmaal in geleende tijd, het leven is zo kort, zelfs als we 100 worden, wat veel mensen tegenwoordig doen, is het blijkbaar nog steeds een korte tijd. Op dit album komt alles voorbij waarmee we moeten dealen in die tijd: Trump, haat, Black Lives Matter, wapengeweld en zelfs die arme vrouw die zich voor de trein werpt. Waar streven we naar toe? Wat heeft het voor zin om in die tijd te vechten en te haten en zo gestrest en ellendig te zijn? Veel mensen leven in bittere armoede terwijl er in de wereld genoeg is voor iedereen wanneer iedereen een beetje bijspringt door elkaar te steunen. Waarom zouden we dit leven niet gewoon beter maken voor ons allemaal? Wanneer ik kan helpen doe ik dat. Tegenwoordig krijg ik de kans krijg om veel met jongeren te werken, soms door middel van zangtraining of faalangst-training. Ik hou van dat werk en het is zo lonend. Ik herinner me goed dat ik zelf zo onzeker was, ik wou dat ik meer zelfvertrouwen had gehad. Dat is de enige vorm van spijt die ik heb. Ik denk dat als ik op jongere leeftijd iets meer in mezelf had geloofd, alles veel minder pijn zou hebben gedaan. Mijn carrière is zoiets als een soort tweedeling of paradox. Ik voel me ertoe aangetrokken omdat ik die waarderingsboost nodig heb en toch heb je genoeg vertrouwen nodig die kar te kunnen trekken. Het is een constante strijd. Naarmate ik ouder word heb ik dat gevoel steeds minder. Wat is spijt? Het is eigenlijk een beetje nutteloos, toch? Je kunt het nooit meer veranderen en het zou gewoon jammer zijn als ik nog steeds spijt had.”

Albumhoes – Dana Fuchs | Borrowed Time | Ruf Records

WIN – CD Borrowed Time | Dana Fuchs

Maak kans op één van de vijf [Borrowed Time] CD’s van Dana Fuchs die Dé Blueskrant weggeeft.

Beantwoord de volgende vraag:

Hoe heet het debuutalbum van Dana Fuchs?

Stuur je antwoord voor 30 juni naar: info@deblueskrant.nl

Winnaars krijgen persoonlijk bericht

Website Dana Fuchs

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.