Vanesa Harbek

Argentijns temperament in een Europees blueslandschap

Blues, soul, rhythm & blues, swing, tango, jazz, rock & roll, Latin, dat zijn de stijlen die de getalenteerde Argentijnse zangeres, gitarist en trompettist Vanesa Harbek een warm hart toedraagt. Als gediplomeerd muziekdocent en componist weet Vanesa als geen ander deze stijlen te versmelten met elkaar. “Voor mij is het niet moeilijk om al deze stijlen te mixen in mijn muziek, al die stijlen zitten in mij, ik voel het namelijk zo”, vertelt de vrolijke blonde dame vanuit haar appartement in Berlijn, waar ze in juni 2017 is neergestreken. Van daaruit runt ze in haar eentje een volledig bedrijf. Ze zorgt voor de bandboekingen de promotie, de tours en is tevens de manager, songwriter en performer.

Vrolijke schilderijen, van haar eigen hand, met zonnige Argentijnse taferelen sieren de muren van het kleine onderkomen. “Mijn kleine appartement is haast een gallery”, lacht Vanesa. “Ik mis Argentinië, Buenos Aires, mijn familie en vrienden enorm maar door te schilderen heb ik het gevoel dat Argentinië dichterbij is. Hier in Europa kan ik tenminste muziek maken en dat is écht het allerbelangrijkste voor mij. Zonder muziek zou ik doodgaan denk ik. Ik kan ook niet schilderen zonder naar muziek te luisteren. Eén van de belangrijkste aspecten van muziek maken is dat je het kan delen met anderen en waarbij je energie uitwisselt. Tijdens de Coronapandemie werd ik erg depressief omdat ik me heel geïsoleerd voelde. Thuis speelde ik wel gitaar maar gitaar spelen zonder het te kunnen delen, zonder interactie, is niet hetzelfde. Schilderen en musiceren zorgt ervoor dat de balans in mijn leven niet te ver doorslaat, het zijn beide kunstvormen die ik nodig heb, allebei met een andere energie.”

Vanesa Harbek | Foto: Charly Nunez
Foto: Bernardo Slow

Slowhand

Vanesa’s vader is jarenlang pianist in verschillende rock & roll bands geweest in Argentinië en dat is de reden waarom Vanesa piano begint te spelen op 7-jarige leeftijd. “Mijn vader vond dat een klassieke opleiding de basis was om alles te kunnen spelen, dus kreeg ik elders les en moest ik Bach en Beethoven leren spelen. Toen ik elf jaar was hoorde ik voor het eerst Cocaine, Lay Down Sally en Wonderful Tonight van Eric Clapton. Het was de muziek die mijn vader graag draaide, muziek van Slowhand, zoals hij Clapton bij mij introduceerde. Ik werd geraakt door zijn gitaarspel en het inspireerde mij om gitaar te gaan spelen. Op een dag nam mijn vader mij mee naar een concert van Clapton, ik was twaalf jaar en werd volledig overrompeld door zijn gitaarspel en door het uitzinnige publiek. In Argentinië gaat het er nogal luidruchtig en emotioneel aan toe kan ik je vertellen”, vertelt Vanesa uitbundig. “Ik kan nog altijd die avond terughalen in mijn gedachten, het is één van de allerbelangrijkste moment in mijn leven geweest denk ik. Dankzij Clapton heb ik Albert King en Albert Collins ontdekt bijvoorbeeld, die ik in Argentinië twee keer gezien heb in de jaren negentig. Blues was destijds zeer populair en veel Amerikanen kwamen naar Zuid-Amerika om daar te spelen. Dat was in mijn tienerjaren en zulke ervaringen hebben op die leeftijd sowieso veel meer impact denk ik.

Vorige maand heb ik Eric Clapton na 32 jaar weer live gezien en het was zo emotioneel dat ik tot tranen toe geroerd was. Hij is zo belangrijk geweest voor mij, ik heb dankzij hem een muzikale carrière en doe ik wat ik het allerliefste doe.”

Vreemd meisje

Vanaf dat moment is Vanesa volledig gefocust op de gitaar en sluit zichzelf uren op in haar kamer met een gitaar om talloze gitaarpartijen uit te zoeken. Op school speelt ze al snel in bandjes en af en toe mag ze als gastgitarist meespelen in haar vaders band. “Mijn klasgenoten gingen naar techno-feestjes maar ik ging naar jazzclubs en bluesconcerten. Ze vonden mij maar een vreemd meisje maar juist omdat ik iets kon wat zij niet konden was ik populair op school. Ik heb waarschijnlijk in die tijd geleerd om van het podium te houden. Daar ben ik écht een ander persoon als in het gewone leven, ik ben eigenlijk vrij verlegen. Op het podium voel ik me meer thuis dan in mijn eigen huis, Ook tijdens mijn klassieke opleiding aan de Universiteit deed ik de dingen anders dan mijn klasgenoten. Terwijl zij zich strikt hielden aan de klassieke composities, mixte ik klassieke muziek met, tango, blues, salsa en jazz, ik ben gewoon gek op muziek in het algemeen.”

Foto: Charly Nunez

Macho-land

Na haar studie gaat Vanesa werken als muziekdocent en probeert daarnaast zoveel mogelijk op te treden wat lastig te combineren blijkt naast een fulltime baan. Toch is dat niet de grootste opgave voor Vanesa, het grootste obstakel waar ze in Argentinië tegenaan loopt is de diepgewortelde machocultuur. Voor een vrouw is het in Argentinië haast onmogelijk om een muzikale carrière te starten, het is een regelrechte mannenwereld. “Ik kan me nog herinneren, dat ik op mijn zeventiende naar een jamsessie ging en me aanbood om mee te doen. Ik werd ronduit uitgelachen door de mannen en de jongens die daar aan het spelen waren. Ik hield voet bij stuk en dat hebben ze geweten, hun mond viel open toen ik eenmaal op het podium stond. Het veranderde trouwens niets want ook al begon ik te spelen in diverse clubs er was geen enkel bluesfestival dat een vrouw wilde boeken in het Argentijnse macho-land. Ik heb daar keihard voor geknokt maar hoe hard ik het ook probeerde, het lukte me maar één keer. Zo kwam ik erachter dat het in Zuid-Amerika niet ging lukken voor mij en dat Europa wellicht uitkomst kon bieden.”

Het leek heel even uitzichtloos

In 2016 krijgt Vanesa, via een Europese fan, de kans om een aantal concerten te verzorgen in Duitsland en Polen. Vanesa kan een maand vrij nemen van haar werk en vertrekt naar Berlijn. Daar wordt ze meteen verliefd op de stad en is vastbesloten om terug te keren. Eind 2016 krijgt ze weer de kans om naar Europa te gaan en tourt een aantal weken met de Vargas Blues Band door Spanje. Wanneer die tour afgelopen is geeft ze, na 15 jaar als muziekdocent te hebben gewerkt, haar baan op en reist ze in één streep door naar Berlijn waar ze verblijft bij een vriendin totdat ze haar eigen appartement vindt. “Dat ik uiteindelijk in Berlijn terecht ben gekomen heeft ook te maken met het feit dat ik Duitse grootouders heb en die roots wilde ik ook graag ontdekken, misschien dat Berlijn daardoor wel direct als thuis voelde”, meent Vanesa, die in een unieke mix van haar beste Engels en krachtige Duitse termen haar verhaal vertelt. “In Berlijn moest ik wel volledig vanaf nul beginnen. Ik ging elke jamsessie af in de stad en zo probeerde ik in contact te komen met verschillende muzikanten maar het was keihard werken. Daar kwam bij dat ik niet kon wennen aan het koude klimaat, de winter was verschrikkelijk voor mij. Wat heb ik gehuild in die eerste periode in Berlijn, waar was ik aan begonnen.

Foto: Thomas Fuchs

In Argentinië is het heerlijk warm en leef je op straat met elkaar, iedereen kent iedereen. De saamhorigheid is daar erg groot en hier in Berlijn is dat echt anders, zeker zonder familie en vrienden en zonder shows, het leek heel even uitzichtloos. Gelukkig kwam ik een bassist en een drummer tegen waarmee ik een band kon vormen en mijn dromen kan verwezenlijken, waardoor ik me ook al snel financieel redelijk kon bedruipen. Ik voel me thuis in Duitsland en de mensen zijn erg behulpzaam. Het blijft alleen moeilijk om nieuwe vrienden te maken want iedereen leeft voor zichzelf lijkt het wel maar de vrienden die ik nu heb zijn geweldig.”

Foto: Charly Nunez

Wandelen in het park

In 2018 brengt Vanesa een volledig Spaanstalig album uit met voornamelijk Latin klanken en in 2020 een EP met drie Engelstalige bluesnummers. Wanneer haar tour in 2020 gedwongen tot stilstand komt stort Vanesa zich op haar album Visiones, dat in februari van dit jaar uitgekomen is. Het is het Europese debuutalbum van Vanesa Harbek. Een album dat half in het Engels en half in het Spaans gezongen wordt en waarop blues, rock en Latin samensmelt tot een luisterrijk geheel. Misschien is het wat te hoogdravend om de muziek van Vanesa te vergelijken met die van Carlos Santana maar haar album heeft wel degelijk dezelfde feel en dezelfde aanstekelijke Zuid-Amerikaanse ritmes. Vanesa’s veelzijdige en krachtige stem beweegt zich als een gracieuze tangodanseres tussen alle verschillende muziekstijlen door. Haar voortreffelijke gitaartechniek en solide geluid vormen de basis voor een Argentijnse Dulce de leche en dat is verslavend lekker. “Tijdens mijn shows speel ik live vaak een nummer van de Argentijnse Tango componist Astopia Piazolla, uiteraard in het Spaans, het publiek vindt dat geweldig. Ze vragen altijd om meer Spaanstalige nummers.

Vandaar dat ik het aangedurfd heb om op dit album de helft van de liedjes in het Spaans te zingen. In Argentinië had ik twee verschillende bands, een bluesband en een tangoband maar Vanesa Harbek is één persoon die beide soorten muziek graag speelt, dus kan ik ze beter met elkaar verenigen en dat heb ik gedaan op dit album. Ik vond dat best spannend maar volgens mij pakt het erg goed uit. Ook al zal niet iedereen snappen wat ik zing maar je voelt beslist de emotie. Al deze ideeën ontstaan voornamelijk op de momenten dat ik aan het wandelen ben”, vertelt Vanesa terwijl ze naar het raam wijst. “Hier in Berlijn hebben we veel mooie parken en ik moet regelmatig mijn hoofd leegmaken omdat Berlijn een drukke stad is, het leven is hier soms hectisch. In het park kom ik tot rust en krijg ik adem waardoor er ruimte ontstaat in mijn hoofd. Tijdens het wandelen neem ik al neuriënd de ideeën op, op mijn telefoon. Deze opnames werk ik dan thuis uit tot een lied. Sommige mensen die ik in het park tegenkom zullen wel denken dat ik gek ben.”

Volhouden en vertrouwen in jezelf

Vanesa deelde het podium met Ciro Fogliatta, Black Amaya, Luis Robinson, Hugo Mendez, Semilla Bucharelli in de Argentijnse scene. In de internationale scene speelde ze onder anderen met Igor Prado, Big Gilson, David Tanganelli, Omar Coleman, Sugar Blue, Dave Riley, Linsey Alexander, BJ Stolle, Kenny Blues Boss Wayne, Vargas Blues Band, Daryl Taylor en Krissy Matthews. Ze tourde door Argentinië en andere landen in Zuid-Amerika en zag al een groot deel van Europa. De mensen die destijds in Argentinië de deur dichtgooiden voor Vanesa staan nu vooraan om haar terug te halen maar dat is een afgesloten hoofdstuk voor de Argentijnse gitaarkoningin. “De bluesscene is nooit meer zo opgeleefd zoals het destijds in de jaren negentig was waardoor het financieel helemaal niet interessant is om daar te spelen. Ik heb er helemaal geen trek in om daar op de festivals te staan met een attitude van: kijk, dit is wat jullie al die jaren hebben gemist, of om me op te werpen als aanjager tegen de machocultuur, dat is verspilde energie”, meent Vanesa.

”Ik moet eerlijk zeggen dat het langzaamaan voor vrouwen wel beter wordt in Argentinië. Wanneer je stopt met dromen zal je nooit evenaren wat je ooit wél gedroomd hebt. Je moet volhouden en vertrouwen in jezelf, dan komt alles uiteindelijk goed. Ook al moet je er veel voor opgeven zoals ik gedaan heb maar ik kan zeggen dat ik nu mijn droom leef. Ik kan daar alleen maar dankbaar voor zijn.”

In 2019 speelde Vanesa voor het eerst in Nederland en op 15 oktober aanstaande speelt Vanesa op het Texel Blues Festival in Den Burg.

Website: Vanesa Harbek | Booking Agency: King Bee Music

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.